Aan al het moois komt een einde
Door: Anne en Mélanie
Blijf op de hoogte en volg Mélanie en Anne
20 April 2013 | Costa Rica, Monteverde
Hallo lieve mensen in Nederland,
Jullie zullen wel denken dat we van de aardbodem verdwenen zijn omdat jullie al zo lang niks van ons gehoord hebben. Wees niet ongerust, het gaat beter met ons dan ooit tevoren. Nog maar een paar dagen en dan is ons grote avontuur afgelopen. Het is ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij is gevlogen. Voor ons gevoel is het nog zo kort geleden dan onze ouders ons op Schiphol uitzwaaiden en dat we als ´groentjes´ aan onze reis begonnen. We kenden elkaar nauwelijks en gingen samen dit grote, spannende avontuur aan. Nu 10 maanden later kunnen we beiden met volle overgave zeggen dat dit de mooiste tijd uit ons leven is! Lees mee hoe de laatste weken van onze reis zijn verlopen.
We hebben afgelopen weken doorgebracht in....jaja, hoe raden jullie het: St. Elena. We zijn inmiddels al 10 weken op deze plek en behoren inmiddels echt tot de locals. We hebben hier ons plekje en onze vrienden, dat maakt alles perfect. In de afgelopen weken hebben we een paar keer op het punt gestaan om onze spullen bij elkaar te pakken en verder te trekken, maar elke keer konden we toch geen afscheid nemen. In het kader van´nu we er toch zijn´ zouden de meeste mensen verwachten dat we toch wat meer plekken zouden bezoeken hier in Centraal Amerika. Wij hadden hier de laatste maanden helemaal geen behoefte meer aan. Door al het trekken van de afgelopen maanden waren we een beetje ´reismoe´ geworden. Na zo´n lange tijd van huis te zijn is het op een gegeven moment heerlijk om ergens een plek te vinden wat als thuis aanvoelt. Dit hebben wij gevonden en we hebben er enorm van genoten.
We hebben zelfs vier weken ons tentje verruild voor een enorme villa van een stel Amerikanen. Wilbert, een vriend van ons mag hier gratis in wonen als hij een beetje klusjes doet aan het huis. Vanaf dag 1 dat we daar waren beviel ons dit uiteraard prima en waren we niet meer weg te slaan. Met Wilbert samen hebben we echt een super leuke tijd gehad. We waren echt een stel huisgenootjes met z´n drieen. De badkamer stond vol met onze spullen en wij namen ´s avonds de lekkerste bank in beslag. Haha, het is belangrijk om meteen te laten merken wie de baas is he. We kibbelden over wie het warm water van de douche opmaakte en wie de afwas moest doen. Na het stappen in het weekend was het ook geheit ruzie want Wilbert had het idee dat wij ´zijn meisjes´ waren. Dus als er ook maar even met andere kerels gepraat werd was het mis. De glazen zijn ons letterlijk meerdere keren om de oren gevlogen. Pittige mannen die Latino´s ;)
Daarnaast hebben we echt vreselijk veel lol gehad samen. Ook heeft Wilbert ons meerdere keren meegenomen op familiebezoek bij zijn ouders. Onzettend aardige en gastvrije mensen. Moeders had een heerlijke lunch voor ons klaargemaakt en was de hele dag bezig om ons te verwennen. Wel erg jammer dat zij geen Engels sprak en wij geen Spaans. Dat is toch wel vervelend hoor. Helaas kwam er na 4 weken een einde aan ons logeerpartijtje want de Amerikanen kwamen weer op vakantie in het huis dus we moesten alle drie vertrekken. Wij hebben gewoon weer ons tentje opgezet op de oude plek en zijn vrolijk verder gegaan met kamperen. We zijn er nog steeds helemaal niet zat van. Het voelde juist heerlijk om na een maand weer in ons eigen huisje te slapen.
Ook de afgelopen weken hebben wij zeker niet stil gezeten. We zijn namelijk aan het sporten geslagen. En niet zo´n klein beetje ook....elke ochtend om 8:30 zitten deze dames op de spinningfietsen te zwoegen, zweten en hijgen. Jaja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Bij de plaatselijke sportschool hebben we een abonnement afgesloten waardoor we onbeperkt gebruik konden maken van alle lessen. Omdat we het salsa dansen ook super leuk vinden hebben we naast het spinnen op maandag en vrijdag zelfs nog een uur dansles. Het dansen is heerlijk en de dansleraar niet minder ;)
De rest van de dagen vulden we met het bezoeken van vrienden, relaxen en HE-LE-MAAL niets doen. Heerlijk leven aldus ons. In de weekenden gingen we structureel op stap. Dansen, sjansen en veel lol maken. Doordat we inmiddels vrijwel alle locals hier kennen hebben we ook nog twee keer gratis een canopy tour kunnen doen. Hier hebben we jullie al eerder over verteld, aan een kabelbaan door de wildernis slingeren. Super gaaf, en natuurlijk mooi meegenomen dat het gratis was. Het is wel typerend voor ons dat wij tijdens de hele reis voor een dubbeltje op de eerste rang wilden zitten....en dat het meestal ook nog lukte ook! Afgelopen week hebben we ook nog twee uur paard gereden. Echt fantastisch, met de paarden door de bergen rijden. We hebben enorm genoten, maar de volgende dag hadden we allebei wel een blauwe kont en liepen we als twee oma´s.
Nouja dit is eigenlijk wel het meeste nieuws van de afgelopen weken. De dagen zijn ongelooflijk snel voorbij gevolgen, het is gewoon niet te vatten dat we over 9 dagen al weer thuis zijn. Het is een enorm dubbel gevoel voor ons. Aan de ene kant kunnen we niet wachten om familie en vrienden weer te zien, maar aan de andere kant betekent het ook dat onze prachtige reis voorbij is. Onze reis waar we zo lang naartoe geleefd hebben en waar we zo hard voor gewerkt hebben om het geld bij elkaar te krijgen. Opeens is het dan voorbij en begint het echte leven weer. Slik. Wat zal het wennen zijn als we straks in Nederland weer in Assen en Dalfsen wonen, en niet meer samen in ons tentje. We hebben zo ontzettend leuke momenten samen meegemaakt. De ervaringen die wij hebben opgedaan zijn van onschatbare waarde, het is onbetaalbaar. We hebben genoten van elkaar, van andere mensen en van prachtige landen. We hebben geleerd over onszelf. Want reken maar, op reis kom je jezelf goed tegen. We hebben geleerd van elkaar en van de verschillende culturen. We hebben herinneringen die alleen wij tweeen kunnen delen. Hierdoor is onze band heel erg speciaal geworden. We hebben niet alleen de wereld mogen ontdekken, maar we hebben er ook een vriendschap voor het leven bij gekregen! Dit laatste is nog wel net zo mooi als dat eerste.
We willen jullie heel erg bedanken voor het volgen van ons blog. Elke keer wanneer we jullie reacties lazen hebben we hier enorm van genoten. Het is een erg fijn gevoel om te merken dat er mensen zijn die op zo´n grote afstand met ons meeleven. We hopen dat jullie genoten hebben van onze reisverhalen...en wie weet heeft het jullie wel geinspireerd om net zo´n wereldreis te gaan maken. We kunnen hier maar een ding op zeggen: DOEN!!!
Heel veel liefs en een dikke kus van Mélanie en Anne
Jullie zullen wel denken dat we van de aardbodem verdwenen zijn omdat jullie al zo lang niks van ons gehoord hebben. Wees niet ongerust, het gaat beter met ons dan ooit tevoren. Nog maar een paar dagen en dan is ons grote avontuur afgelopen. Het is ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij is gevlogen. Voor ons gevoel is het nog zo kort geleden dan onze ouders ons op Schiphol uitzwaaiden en dat we als ´groentjes´ aan onze reis begonnen. We kenden elkaar nauwelijks en gingen samen dit grote, spannende avontuur aan. Nu 10 maanden later kunnen we beiden met volle overgave zeggen dat dit de mooiste tijd uit ons leven is! Lees mee hoe de laatste weken van onze reis zijn verlopen.
We hebben afgelopen weken doorgebracht in....jaja, hoe raden jullie het: St. Elena. We zijn inmiddels al 10 weken op deze plek en behoren inmiddels echt tot de locals. We hebben hier ons plekje en onze vrienden, dat maakt alles perfect. In de afgelopen weken hebben we een paar keer op het punt gestaan om onze spullen bij elkaar te pakken en verder te trekken, maar elke keer konden we toch geen afscheid nemen. In het kader van´nu we er toch zijn´ zouden de meeste mensen verwachten dat we toch wat meer plekken zouden bezoeken hier in Centraal Amerika. Wij hadden hier de laatste maanden helemaal geen behoefte meer aan. Door al het trekken van de afgelopen maanden waren we een beetje ´reismoe´ geworden. Na zo´n lange tijd van huis te zijn is het op een gegeven moment heerlijk om ergens een plek te vinden wat als thuis aanvoelt. Dit hebben wij gevonden en we hebben er enorm van genoten.
We hebben zelfs vier weken ons tentje verruild voor een enorme villa van een stel Amerikanen. Wilbert, een vriend van ons mag hier gratis in wonen als hij een beetje klusjes doet aan het huis. Vanaf dag 1 dat we daar waren beviel ons dit uiteraard prima en waren we niet meer weg te slaan. Met Wilbert samen hebben we echt een super leuke tijd gehad. We waren echt een stel huisgenootjes met z´n drieen. De badkamer stond vol met onze spullen en wij namen ´s avonds de lekkerste bank in beslag. Haha, het is belangrijk om meteen te laten merken wie de baas is he. We kibbelden over wie het warm water van de douche opmaakte en wie de afwas moest doen. Na het stappen in het weekend was het ook geheit ruzie want Wilbert had het idee dat wij ´zijn meisjes´ waren. Dus als er ook maar even met andere kerels gepraat werd was het mis. De glazen zijn ons letterlijk meerdere keren om de oren gevlogen. Pittige mannen die Latino´s ;)
Daarnaast hebben we echt vreselijk veel lol gehad samen. Ook heeft Wilbert ons meerdere keren meegenomen op familiebezoek bij zijn ouders. Onzettend aardige en gastvrije mensen. Moeders had een heerlijke lunch voor ons klaargemaakt en was de hele dag bezig om ons te verwennen. Wel erg jammer dat zij geen Engels sprak en wij geen Spaans. Dat is toch wel vervelend hoor. Helaas kwam er na 4 weken een einde aan ons logeerpartijtje want de Amerikanen kwamen weer op vakantie in het huis dus we moesten alle drie vertrekken. Wij hebben gewoon weer ons tentje opgezet op de oude plek en zijn vrolijk verder gegaan met kamperen. We zijn er nog steeds helemaal niet zat van. Het voelde juist heerlijk om na een maand weer in ons eigen huisje te slapen.
Ook de afgelopen weken hebben wij zeker niet stil gezeten. We zijn namelijk aan het sporten geslagen. En niet zo´n klein beetje ook....elke ochtend om 8:30 zitten deze dames op de spinningfietsen te zwoegen, zweten en hijgen. Jaja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Bij de plaatselijke sportschool hebben we een abonnement afgesloten waardoor we onbeperkt gebruik konden maken van alle lessen. Omdat we het salsa dansen ook super leuk vinden hebben we naast het spinnen op maandag en vrijdag zelfs nog een uur dansles. Het dansen is heerlijk en de dansleraar niet minder ;)
De rest van de dagen vulden we met het bezoeken van vrienden, relaxen en HE-LE-MAAL niets doen. Heerlijk leven aldus ons. In de weekenden gingen we structureel op stap. Dansen, sjansen en veel lol maken. Doordat we inmiddels vrijwel alle locals hier kennen hebben we ook nog twee keer gratis een canopy tour kunnen doen. Hier hebben we jullie al eerder over verteld, aan een kabelbaan door de wildernis slingeren. Super gaaf, en natuurlijk mooi meegenomen dat het gratis was. Het is wel typerend voor ons dat wij tijdens de hele reis voor een dubbeltje op de eerste rang wilden zitten....en dat het meestal ook nog lukte ook! Afgelopen week hebben we ook nog twee uur paard gereden. Echt fantastisch, met de paarden door de bergen rijden. We hebben enorm genoten, maar de volgende dag hadden we allebei wel een blauwe kont en liepen we als twee oma´s.
Nouja dit is eigenlijk wel het meeste nieuws van de afgelopen weken. De dagen zijn ongelooflijk snel voorbij gevolgen, het is gewoon niet te vatten dat we over 9 dagen al weer thuis zijn. Het is een enorm dubbel gevoel voor ons. Aan de ene kant kunnen we niet wachten om familie en vrienden weer te zien, maar aan de andere kant betekent het ook dat onze prachtige reis voorbij is. Onze reis waar we zo lang naartoe geleefd hebben en waar we zo hard voor gewerkt hebben om het geld bij elkaar te krijgen. Opeens is het dan voorbij en begint het echte leven weer. Slik. Wat zal het wennen zijn als we straks in Nederland weer in Assen en Dalfsen wonen, en niet meer samen in ons tentje. We hebben zo ontzettend leuke momenten samen meegemaakt. De ervaringen die wij hebben opgedaan zijn van onschatbare waarde, het is onbetaalbaar. We hebben genoten van elkaar, van andere mensen en van prachtige landen. We hebben geleerd over onszelf. Want reken maar, op reis kom je jezelf goed tegen. We hebben geleerd van elkaar en van de verschillende culturen. We hebben herinneringen die alleen wij tweeen kunnen delen. Hierdoor is onze band heel erg speciaal geworden. We hebben niet alleen de wereld mogen ontdekken, maar we hebben er ook een vriendschap voor het leven bij gekregen! Dit laatste is nog wel net zo mooi als dat eerste.
We willen jullie heel erg bedanken voor het volgen van ons blog. Elke keer wanneer we jullie reacties lazen hebben we hier enorm van genoten. Het is een erg fijn gevoel om te merken dat er mensen zijn die op zo´n grote afstand met ons meeleven. We hopen dat jullie genoten hebben van onze reisverhalen...en wie weet heeft het jullie wel geinspireerd om net zo´n wereldreis te gaan maken. We kunnen hier maar een ding op zeggen: DOEN!!!
Heel veel liefs en een dikke kus van Mélanie en Anne
-
20 April 2013 - 21:09
Malou:
Tot snel! Jullie komen terug als de zon schijnt, dat is mooi meegenomen! -
20 April 2013 - 21:22
Nelleke:
Lieve Anne en Melanie!
Wat een leuk laatste verhaal! Jullie geven een leuke indruk van jullie reis!
De reis die alweer bijna om is... Geniet nog even de laatste dagen!
En als jullie weer thuis zijn is hier ook genoeg leuks te doen om hier verder te genieten ;-)
Lief zijn voor elkaar en goed oppassen!
Tot snel!!!!!!
Kusjes Nel (& Sander natuurlijk ;-)) -
21 April 2013 - 09:59
Mirjam Schutte:
Lieve Melanie en Anne, Ongelooflijk dat jullie reis al weer bijna ten einde is. Het lijkt me inderdaad een dubbel gevoel, heerlijk weer je familie zien maar beseffen dat dit heerlijk leventje voorbij is. Ik heb genoten van jullie verhalen die altijd ontzettend leuk geschreven waren en heb bewondering voor jullie lef. Geniet nog even intens de komende dagen en reken er op dat de mensen hier weer do blij zijn jullie in de armen te sluiten. Wat zullen jullie anders in het leven staan na deze reis. veel liefs Mirjam -
21 April 2013 - 15:18
Wim:
Melanie en Anne dank jullie wel voor dit en de andere verhalen waar ik persoonlijk zo ontzettend van heb genoten, dat ik door jullie beschrijving een stukje van onze planeet heb leren kennen.
Nogmaals dank aan jullie en jullie kunnen echt zeggen wat een zwitserlevengevoel is , PUUR GENIETEN.
lekker leven en genieten van alles om je heen , en weinig hoeven uitgeven... echt geen cent te veel toch?
Mensen zijn al druk bezig om jullie weer in de armen te sluiten en er worden voorbereidingen getroffen om jullie het leven hier weer zo aangenaam mogelijk te maken. En wat ik weet is jou moeder melanie daar heel druk mee bezig en doet ze dit met een hart vol met liefde voor jou. Ik heb enorm veel bewondering voor haar wat zij voor haar meiden doet en met zo ontzettend veel liefde ......gewoon petje af en een diepe buiging.
Ze houd ontzettend veel van je.
Ik hoop dat jullie nog enorm zullen genieten van de komende dagen
Dank jullie wel
Graag tot ziens
Wim
P.S.... nog een tip voor de krassen op de auto : er bestaan speciale poetsmiddelen met een kleur en die de oppervlakkige krassen er zo weer afhalen , maar zijn het diepere krassen dan zal dit daarmee niet lukken
dan is er vast wel een handige lieve latino die twee lieve mooie hollandse meiden van de krassen op hun auto wil afhelpen...................................SUCCES
-
21 April 2013 - 17:24
Gerda:
Ik heb erg genoten van jullie verhalen. Jullie hebben het harstikke leuk gehad daar, dat kon je merken uit de verhalen. Ik zie je snel weer in Nederland Mélanie.
Groetjes Gerda
ps. goeie terugreis -
21 April 2013 - 18:07
Judith:
Ach meiden, het laatste blog is geschreven en weer heb ik genoten.
De tijd is voorbij gevlogen en hoe jullie het zo uitgekiend hebben....10 maanden lang warmte,
in alle werelddelen..ik vind het echt ongelooflijk. Hier is af en toe nog nachtvorst, we hebben zin in de zomer!
Wat fijn te lezen dat jullie het met elkaar nog wel een jaartje hadden kunnen uithouden, je weet het nooit als je aan het begin staat. Een vriendschap voor het leven, wat is dat veel waard!!!
De herinneringen aan deze reis neem je je leven lang mee, dat is een heel groot cadeau.
Als het bij krassen op de auto blijft zijn jullie echte bofkonten.
Wat verheug ik me op het Schiphol moment, jullie weer te kunnen knuffelen.Nog een weekje!!!
Mélanie en Anne, dank voor jullie mooie verhaal en geniet nog even van de laatste dagen.
Een hele goede terugreis wens ik jullie
Dikke kus
Judith -
21 April 2013 - 22:29
Wilma En Nico:
Lieve meiden, Wat heerlijk te weten dat jullie het nog steeds zo fijn hebben. Luxe villa of tentje ...het maakt inderdaad niets uit...met elkaar en de juiste mensen dat is veel belangrijker.
Geniet nog een paar dagen en we zien jullie zo snel mogelijk na de vakantie. Ook dit verhaal gaat weer in hoofdletters en vetgedrukt naar oma moppie. Ze kent de vorige verhalen bijna uit haar hoofd...ze geniet er zo van. Groeten van haar en van Anneke(we waren er gisteren)
Dikke kussen en tot gauw
Wilma en Nico -
22 April 2013 - 10:17
Yvonne G.:
Door de maanden heen heb ik jullie kunnen volgen via jullie blog's ... ik heb genoten, ik heb me laten raken, ik voel veel respect ... En met deze laatste blog komt er een ' WOW ! ' boven.
Voor de komende week een mooi afscheid gewenst en een hele goede reis terug.
En bedenk, dat het leven zoals het daar is niet stopt met jullie vertrek, maar door kan gaan aan deze kant van de aardbol ... want het zit in jullie !
Warme groet,
Yvonne G. -
22 April 2013 - 14:09
Marlene:
Lieve Anne en Melanie,
Vond jullie bericht weer in de spam (-:
Ben gelukkig nog op tijd om jullie een hele goede terugreis te wensen!
De tijd gaat nu heel snel, jullie hebben nog minder dan een week.......aan alle mooie dingen in het leven komt een eind, helaas! Jullie hebben een bijzondere vriendschap op gebouwd, dat is heel waardevol en ik hoop voor jullie dat er nog meer reizen volgen want de smaak hebben jullie in ieder geval te pakken! Het smaak naar meer toch?
Verheug me er op jullie weer op Schiphol in de armen te sluiten.
Het lijkt echt geen jaar geleden, dat we jullie stonden uit te zwaaien!!!
Nogmaals een goede vlucht en geniet nog even,
Dikke zoen van Marlene uit een zonnig Boskoop!
-
23 April 2013 - 10:44
Willemien:
Dag lieverds,
Een laatste blog.. En wat voor een, leuk! Bedankt daarvoor.
Wat een gek idee dat het alweer bijna voorbij is! Maar wat een ervaring, eentje die jullie nooit zullen vergeten en waar een warme vriendschap uit is ontstaan, hoe kostbaar is dat!
Geniet nog van jullie laatste dagen, lekker feesten en niet teveel denken aan afscheid nemen. En dan weer terug naar het o zo vertrouwde en fijne Nederland waar jullie net op tijd zullen zijn voor de allerlaatste Koninginnedag!! Met wie weet zelfs nog een beetje vorst aan de grond, heerlijk toch;)
TOT GAUW!!
Dikke kus -
23 April 2013 - 10:49
Anja:
Dag lieve dames van mij…
Wat een super eind verhaal hebben jullie weer geschreven, een blog met een gouden randje van liefde met en voor elkaar!! En liefde is het hoogste goed! We kijken uit naar maandag….de grote dag dat Anne haar weer nestelt aan de Vilsterkamp. Giel; de rust is dan echt voor ons voorbij… Nog maar een par dagen, geniet er samen van. En vergeet niet, nagenieten, en ons vertellen, is ook genieten! We kijken naar jullie uit. Dikke kus De Dijkjes
-
29 April 2013 - 09:56
Joke:
Lieve meiden, bedankt voor jullie mooie en lange verhalen!
Ga lekker nagenieten en laat je even heerlijk verwennen door jullie families.
Ook veel sterkte om het gewone leven weer op te pakken.
lieve groet Gerard en Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
