Hollandse boerinnetjes in Australie
Door: Melanie en Anne
Blijf op de hoogte en volg Mélanie en Anne
04 December 2012 | Australië, Melbourne
Vlak voor de Sint jullie zal verwennen met veel cadeautjes willen wij jullie vanuit Australie verblijden met een nieuw verslag van onze reis. We hebben de afgelopen weken een ontzettend leuke tijd gehad en heel veel dingen beleefd. Eigenlijk hebben we de afgelopen drie weken alleen maar bij lokale mensen thuis gekampeerd. Een geweldige manier om nieuwe mensen te leren kennen en om veel te weten te komen over Australie. Na deze drie weken zijn wij echt van mening dat de mensen hier in Australie enorm gastvrij en aardig zijn. We werden echt opgenomen in de families en ze stonden helemaal voor ons klaar, geweldig!
Ons vorige verslag eindigde in Sydney. Toen we Sydney verlieten hebben we een hele dag enorm hard doorgecrosst. In een dag hebben we 500 kilometer afgelegd richting Melbourne. Een enorme afstand he, maar hier in Australie moet dat wel om ergens te komen. Alles ligt zo ver uit elkaar, soms reden we wel een uur zonder ook maar iets anders dan zandvlaktes om ons heen en zonder dat we andere mensen op de weg zagen. Ook is de afstand tussen bezinepompen hier enorm, met als gevolg dat we onderweg bijna met een lege tank stonden. Gelukkig vonden we net op tijd een bezinepomp maar het had niet veel gescheeld of we hadden met onze bolide in the middle of nowhere zonder bezine gestaan. Tja, kom dan maar eens bij een bezinepomp terecht. Maar goed, ook dat hebben we weer overleefd. Inmiddels zijn we wel wat spanning gewend.
Toen we dus op onze laatste druppels benzine Holbrook binnen reden hebben we getankt en daarna naar een kampeerplek gezocht daar. We reden even het dorp uit en namen de eerste afslag naar links. Dit bleek een hele goed beslissing geweest te zijn. We kwamen op een verlaten zandweggetje waar niet veel te zien was en hebben onze tent daar in de berm opgezet. Na een paar uur kwam er een boer aan die even een praatje wilde maken. Dit bleek Peter te zijn, een ontzettend aardige man die ons meteen vroeg of we het leuk vonden om hem morgen op zijn boerderij te komen helpen. Als echte Hollandse broerinnetjes leek ons dat natuurlijk wel wat dus de volgende morgen gingen we in de oude kleren op stap. We hadden het beeld voor ons van een boerderij die we in Nederland gewend zijn maar deze boerderij bleek toch even een ander verhaal te zijn. 1000 hectare land, 4000 schapen en 1000 koeien. WOW! We mochten met Peter mee een ronde maken door zijn grote landerijen om te kijken hoe het met zijn dieren was. Dit doet hij een paar keer per week, water checken en kijken of er zieke dieren zijn. We kregen van Peter de quad toegewezen en hop daar gingen we, aan het werk als ‘Jillaroo’s’ (zo noemen ze hier een vrouwelijke knecht op de boerderij). Het was zo gaaf om door de grote landschappen heen te crossen met de wind in onze haren. Het voelde echt als het toppunt van vrijheid. Om de schapen en koeien te drijven heeft Peter 5(!!) werkhonden. Het was geweldig om te zien hoe goed de honden getraind zijn om schapen in de juiste richting te drijven. Ze luisterden super goed naar hun baasje en wilden heel hard werken. Wij zijn alleen maar gewend aan honden als een huisdier, maar dit zijn honden met een functie. Heel bijzonder om te zien. De honden gaan altijd met Peter mee achterop zijn crossbrommer. Eentje ligt achter hem op het zadel en de andere staat op een plakje achterop. ‘S middags had Peter niet veel werk voor ons en hebben we lekker bij hun zwembad gelegen. ‘ S avonds werden we uitgenodigd om samen met Peter en Skye, de vrouw van Peter, te gaan eten. Ze had heerlijk voor ons gekookt met uiteraard vlees van de barbeque. Onder het genot van lekker eten en drinken konden we genieten van de allermooiste sterrenhemel die we ooit in ons leven gezien hebben. Omdat deze boederij zo ver weg ligt van steden en de hemel volledig helder was. We hebben nog nooit zoveel sterren gezien, de een nog groter en feller dan de ander! Ook de volgende ochtend was de zonsopgang adembenemend, de hele lucht was roze. God is briljant!
De tweede dag hebben wij de tent verplaatst van de berm naar het land van Peter. Er kwam best veel verkeer langs de plek waar we eerst stonden en Peter stond erop dat we een mooier plekje ergens op zijn terrein zouden zoeken. We zijn een beetje lui aangelegde kampeerders dus hebben zo de hele tent in de lucht opgetild en hem 50 meter verderop weer neergekwakt. Midden op het land. Het was een enorm grappig gezicht en we waren het gesprek van de dag in Holbrook. Geregeld bleven er auto’s staan om te kijken, foto’s te nemen of een praatje te maken. Die middag hebben we Peter geholpen met zijn schapen. De lammeren moesten van hun moeders gescheiden worden en daarna moesten de lammeren een inenting en een vliegenspray op hun rug. Ze werden in twee gangen van hekken geleid waar ze strak achter elkaar stonden zodat Peter ze goed kon behandelen. Het was onze taak om de behandelde schapen uit de gangen te jagen en de nieuwe schapen erin te jagen. Dat was nog niet zo makkelijk als het klinkt. Wat een domme en eigenwijze beesten zijn dat. Ze wilden allemaal de verkeerde kant op lopen, en er hoefde er maar een tussen te zitten die niet durfde en de hele boel stond vast. En wat een lawaai maken ze, ‘s nachts hoorden we werkelijk het geblaat nog in onze oren. Dat werd schaapjes tellen om in slaap te komen! ;)
De volgende dag hebben we Peter geholpen met zijn koeien. Daar moest hetzelfde mee gebeuren als met de schapen. We begonnen deze dag al heel vroeg omdat de koeien van ver weg opgehaald moesten worden. Wij gingen weer op de quad mee, mooi werk was dat joh. We moesten de koeien opdrijven en ze in de goede richting naar de buiten hokken brengen. Dit was soms wel een uur lopen voor een kudde. Als we een koe weg zagen lopen van de groep, reden we er met een rotgang op af en toeterde we als gekken om ze weer terug te jagen. De koeienvlaaien vlogen ons om de oren. Haha, een soort van koeien-reddings-brigade. We mochten helpen met het spuiten van vliegenspray op de kleine kalfjes. Ook kregen deze een oorbel en werden de stiertjes gecastreerd. Melanie, de schat, met haar enorme gevoel voor dierenleed kon dit echt niet aanzien en is maar wegegaan. Anne heeft vroeger met Jack samen wel eens moeten helpen met het castreren van de biggetjes bij opa en oma (weet je nog Jack:p) dus die kon het beeld wat beter verdragen. Toch was het zielig, die lieve kleine kalfjes. ‘s Avonds hebben we weer gezellig samen gegeten met Peter en Skye . Het was ontzettend gezellig en we voelden ons heel erg welkom bij hen. Toen we de volgende ochtend afscheid namen zei Skye tegen ons: dit is geen toeval, dit heeft gewoon zo moeten zijn. We waren altijd welkom als we nog eens terug zouden komen in Australie. En daar gingen we, het voelde gewoon naar om te gaan! Het leven op de boerderij is ons zeer goed bevallen, moeten we ons dan toch maar opgeven voor boer zoekt vrouw?!
Onze volgende bestemming was ‘tante Sue’ in Melbourne. Dit is de tante van Peter die ons meteen uitnodigde om in haar achtertuin te kamperen. Tante Sue is 70 jaar, vrijgezel en woont samen met haar rode kat in een viezig oud huisje. Een geweldig opgewekt vrouwtje die ons meteen als haar eigen kleinkinderen zag. Bij aankomst moest er dan ook gezoend worden! We kregen meteen een sleutel van de voordeur en moesten maar gewoon doen of we thuis waren. Toen we aankwamen stond het eten al klaar en konden we meteen aanschuiven. Ook had ze drie vrienden van haar over de vloer die ook mee aten. Haha, niks geen lekkere surfdudes maar gewoon gezellig dineren met de bejaardenclub. De volgende dag zijn we Melbourne ingegaan om overal in backpack accomodaties advertenties te plaatsen om de auto te verkopen. In totaal wel 20 advertenties opgehangen. ‘S avonds weer met ‘de eetclub’ gegeten en wijntjes gedronken. En we kunnen vertellen, die oude lui kunnen drinken als een malle!
De dag daarna zijn we weer vertrokken om ‘The Great Ocean Road’ te rijden. Dit is een van de bekendste wegen van Australie. Hij is ongeveer 500 kilometer lang en loopt vlak langs de zuidkust van Australie. Een prachtige route waarbij je constant uitzicht op de oceaan hebt. Onderweg waren er heel veel uit uitkijkpunten waar we gingen stoppen en genoten van het uitzicht. Onderweg hebben we onze tent ergens in een National Park neergezet (uiteraard verboden terrein). Hier hebben we 4 dagen gekampeerd en overdag mooie plekken langs de Great Ocean Road bezocht. Ook hebben we een dag een pyjamadag gehouden. Het was die dag enorm koud en regenachtig, dus kamperen was niks aan. Lekker de hele dag in bed een boekje lezen, muziek luisteren en kletsen. En verbazingwekkend genoeg vloog de dag voorbij. Het is trouwens best vaak koud de laatste tijd. Vooral ‘s nachts zakt de tempratuur enorm en regelmatig liggen we te bibberen in onze slaapzak.
Na the great ocean road zijn we naar Red Hill gereden. Hier hadden we ook weer een adresje gevonden om te kamperen. Een vriend van tante Sue heeft hier een broer wonen die ons ook had uitgenodigd. Jaja, zo komen we wel aan onze gratis kampeerplekjes. Ross heet de man en heeft een boederijtje in een prachtig bosrijk gebied. Ook hier kregen we weer meteen een huissleutel in onze handen gedrukt en konden we doen wat we wilden. Bij Ross hebben we inmiddels 4 dagen gekampeerd en we staan er nog steeds. Elke avond koken we lekker eten voor hem en eten we samen met hem. Het is een gescheiden man, nouja opa want hij is al bijna 70, die op dit moment best wel een eenzaam bestaan leeft. Hij geniet er zichbaar van dat hij mensen om zich heen heeft en wil ons veel dingen in de ongeving laten zien. Zondag hebben we met hem en zijn twee kinderen een vervroegde kerstlunch gehad. Een idée van zijn zeer bijzonder dochter Sallie. Ze is afgelopen vrijdag weer thuisgekomen van een drieweekse opname in een psyischatrische inrichting, en dat was te merken ook. Ze spoorde voor geen meter maar ondanks dat was ze heel aardig. Melanie en ik hebben ons de hele middag bescheurd van het lachen. Ze was constant aan het woord en vertelde de gekste dingen. Ook had ze kerstcadeautjes voor ons meegenomen en zijn we nog met z’n allen op de foto geweest. We leken wel een grote familie ;)
Inmiddels begint de tijd aardig hard te tikken en zijn we al aangekomen aan onze laatste dagen in Aussie. Wat is die tijd ongelofelijk snel voorbij gegaan. Voor ons gevoel veel sneller dan de eerste drie maanden. Op 11 december vliegen we naar Nieuw Zeeland om daar 6 weken rond te trekken. Voor die tijd moeten we nog wel de auto zien te verkopen en dat is nog niet gelukt. Het baart ons een beetje zorgen maar het moet vast goedkomen. Peter heeft ons aangeboden om de auto te kopen als het onszelf niet gaat lukken. Dus dat is al een flinke geruststelling. Wat hebben wij ontzettend genoten van de afgelopen weken hier, het land, de vriendelijke mensen, de natuur en vooral het gevoel van vrijheid. Wat we ook geweldig vonden is het wildleven. Wat een bijzondere dieren leven hier, we hebben de afgelopen maanden mogen genieten van kangaroo’s, walibi’s, koala’s en andere kleine bijzondere dieren die nergens anders op de wereld leven. Zoek maar eens op google naar de Platypus. God moet wel echt gevoel voor humor hebben om zo’n dier te maken. De bek van een eend en de staart van een bever. We hebben het heel erg naar ons zin gehad en zullen deze tijd nooit vergeten. Owja, weten jullie nog wat ons doel was aan het begin van Australie? We wilden 2,5 maanden gratis kamperen en dit is ons gelukt!!! Goed he! Dit heeft ons heel wat geld bespaard en heel wat avonturen opgeleverd. Een gemiddelde nacht kost hier 40 dollar, dus reken maar uit. Wij gaan stoppen en genieten van onze laatste dagen in Australie. We zijn op dit moment precies 5 maanden op reis en hebben ook nog precies 5 maanden te gaan. Als het aan ons ligt worden de aankomende maanden net zo mooi als de afgelopen maanden.
Lief zijn voor de Sint in het koude Nederland.
XXX Melanie en Anne
-
04 December 2012 - 10:31
Emily:
Wat een geweldig verhaal meiden! Wat een avonturen beleven jullie. Ik heb er kippenvel van, zo tof en mooi! Jullie schrijven leuk.
Geniet van de laatste dagen in Australia, safe travels en ik zal met smart wachten op het volgende verhaal!
Liefs Emily -
04 December 2012 - 10:38
Willemien:
Heerlijk verhaal!
Goede reis naar Nieuw-Zeeland en ik kijk uit naar jullie nieuwe verhalen.
Liefs Willemien -
04 December 2012 - 10:50
Mila:
Hè Anne,
Gaaf verhaal!!!
En voor jou een gaaf weet; de platypus ( vogelbekdier) is toevallig wel de knuffel van Laure;) ze is er onafscheidelijk van!
Geniet. Maar van meid,
Ben nu al benieuwd naar jullie verha.en van nieuw-Zeeland, want het klinkt nog steeds zo vertrouwd!
Liefs Mila -
04 December 2012 - 10:59
Marian De Jong:
Wat een leuk verslag weer! We genieten erg van jullie belevenissen en de foto's zijn ook geweldig.
Veel plezier nog verder...
Groetjes Ad en Marian -
04 December 2012 - 12:09
Mariette:
Wat ontzettend leuke verhalen schrijven jullie elke keer. Heel beeldend....ik zie alles zo voor me. En wat gaat de tijd toch snel!! 5 maanden alweer!! Mélanie, naar mijn gevoel lijkt het nog maar een paar weken geleden dat we bij vpb zaten :p Ik ben wel jaloers op jullie hoor, lekker relaxen en genieten van het mooie weer en de natuur. Hier in Nederland regent het momenteel en het wordt al aardig koud :( Gelukkig hebben wij sinterklaas nog :p
Ik hoop dat jullie nog een aantal mooie dagen in Australie hebben (dat lukt vast wel). Ik kijk uit naar jullie nieuwe verhalen over Nieuw-Zeeland!
Veel plezier!!
Liefs Mariette
-
04 December 2012 - 14:58
Gerda :
Wauw wat weer een prachtig verhaal. Fantastisch boerinnen. Wie had dat ooit verwacht Mélanie. Je kan m'n vader wel komen helpen met z'n schapen. Hij kan wel wat hulp gebruiken hahaha.
Super geniet lekker van het mooie weer kunnen we hier niet bepaald zeggen. Echt hollands herfstweer.
Liefs Gerda -
04 December 2012 - 18:57
Mirjam:
Hey meiden Wat een geweldig verslag weer. Het is zo leuk om jullie belevenissen te lezen. Jullie schrijven het ook zo leuk op.
Als je jullie verhalen leest wordt je helemaal blij. Het moet zo'n geweldige belevenis voor jullie zijn. Onvergetelijk.
Hoe kunnen jullie ooit weer wennen aan jullie georganiseerde drukke leventje in holland. Voorlopig nog maar niet aan denken. Jullie zijn pas op de helft.
Een hele goede en veilige reis naar Nieuw Zeeland en ik verheug me nu al op jullie volgende verslag Xxx
-
04 December 2012 - 20:45
Joke Vd Vegte:
hoi meiden, leuk verhaal! wat beleven jullie onwijs veel, jullie krijgen het telkens wel weer zo voor elkaar als jullie zelf willen! knap hoor! Geniet er maar van, heel veel plezier in Nieuw-Zeeland!
groetjes Gerard en Joke -
04 December 2012 - 22:12
Wim Bulthuis:
Wat een mooi sinterlaas cadeau om jullie verslag te lezen
Is het misschien mogelijk om de australische TV te attenderen op het nederlandse succesprogramma
Boer zoekt Vrouw , in zo'n groot land lopen volgens mij genoeg boeren die op zoek zijn naar een
mooie, doelgerichte, doortastende, boerin die geen cent te veel uit geeft, en die weet van wanten en nergens benauwd voor is en goed kan onderhandelen. (ik weet al 2 dames)
Attendeer ze erop en de reis kan hierdoor misschien nog goedkoper worden.
En mocht dit voor jullie op een succes uitlopen, laat die auto met tent dan even staan, die kunnen wij wel weer gebruiken als we langskomen.
Op dit moment is het dinsdagavond 4 december 22.00 uur
Het is hier koud (2 graden) en regenachtig.
Zo net kwamen de Sint en Piet langs, het was geen gezicht,ze hadden regenpakken aan(wel rode)
Dames heel hartelijk bedankt voor jullie schitterend reisverslag heel veel plezier en tot wederhorens
Ik ga weer aan de pepernoten,
vr gr Wim Bulthuis -
06 December 2012 - 20:25
Opa En Oma:
lieve meiden
fijn weer wat van jullie te horen,dan zijn opa en oma altijd blij dat het jullie gaat,en wat maken jullie wat mee, gelukkig dat er zo veel vriendelijke mensen zijn, en jullie zomaar konden slapen,
als we jullie zo volgen, dan genieten jullie heel erg, maar opa en oma verlangen ook erg als
de tijd daar is dat we elkaar weer mochen ont moeten,we denken aan jullie in ons gebed
verder maken wij het goed, alleen Benjo heeft een ongelukje gehad met zijn crosmotor
maar dat zal Marjanne je zelf wel vertellen
lieve Anne en Melanie een dikke kus en onze hartelijke groeten van opa en oma Braakman -
07 December 2012 - 23:19
Bea En Gerard:
Hallo meiden,
Wat een verhaal over de prachtige natuur en sterrenhemel.
Je zou er zo trek in krijgen om er eens te gaan kijken. Ook
om de gemoedelijke sfeer en de gastvrijheid die jullie ontmoeten
Goede reis en een aangenaam verblijf in Nieuw Zeeland.
Geniet ervan, wat je nu beleeft neemt niemand je meer af.
We horen of zien D.V. nog wel Groetjes Bea en Gerard
Andre en Gerlien Sabine en Jan -
07 December 2012 - 23:47
Nicole En Judith:
Hey lieve boerinnen!
De hele familie heeft weer genoten van het superspannende verhaal op dit blog.
Wij ook natuurlijk, van de energieke manier van schrijven (de foto's erbij spreken boekdelen), het is INTENS genieten daar.... het straalt van jullie koppies.
Wij kunnen alleen maar dromen van de eindeloos lange onbezorgde heerlijk warme periode die jullie daar samen doorbrengen. De ontmoetingen met de Australiers zien er erg gezellig uit, maar ontmoeten jullie nog wel leeftijdsgenoten??
Mélanie, je bent volgens mij in de "vrijheid" al kilo's gegroeid, je ziet er super uit meid!
Nog even en jullie vertrekken naar het volgende continent, heel benieuwd zijn we naar juliie reisavonturen in Nieuw Zeeland.
Een goede vlucht komende week, succes met de verkkop van de auto, gaan de kampeerspullen wel mee? Is er al thermisch ondergoed gekocht om het iets minder koud te hebben s nachts? Hier is het vannacht tussen de -10 en -17 graden. Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!! Niks aan!
De kerstboom staat weer want de oude baas is vertrokken naar Spanje.
Een gezellige tijd zo met de kaarsen aan. Wat vreemd om de Kerst straks in een ander klimaat te beleven meiden! Jullie staan nu op, wij gaan maar eens naar bed, Doei en een hele fijne tijd nog.
Welterusten, dikkek kussen voor jullie allebei!
Nicole en mam
-
09 December 2012 - 14:06
Hermien P:
lieve meiden,
Wat een prachtig verslag hebben jullie weer geschreven, het is echt mooi om te lezen!!
En wat een belevenissen!
geniet samen van alles wat nog komen gaat. Via jullie verhalen reizen we mee....
liefs, Gerrit Hermien Jelle, Lieke, Bram en Tom
ps: Anne onder je bed ligt een pakje van sinterklaas te wachten..... -
16 December 2012 - 19:08
Anja En Daan:
Ha lieve Anne, Hier effe een mail van Daan en mij. Het logeerweekend zit er weer op. We hebben samen jou foto’s bekeken, maar het verslag was volgens Daan veeeeeeel te lang dus daar wilde hij bijvoorbaat niet aan beginnen!?!!? Hij ziet de lol van jou reis niet helemaal zitten!! Hij is de zaterdag samen met Jesse geweest, was erg gezellig.
Wat een gezellig verslag hebben jullie weer gemaakt. Als jullie er weer zijn kun je er wel een boek van maken!!!! (…ping, ping..Anne;)
p.s. Anne wat was het gezellig afgelopen zondagavond toen je bij ons “op de koffie” was!?!Heerlijk om jou weer effe te zien en te horen..
-
17 December 2012 - 20:13
Maria:
he Anne alles goed daar. Hier
is alles goed. Alleen iedereen zit een
beetje te mokken dat jij niet reageert op hun berichtjes
maar ja, ik hoop dat je het daar leuk hebt groetjes
maria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley