Watersnoodramp @ Nieuw Zeeland
Door: Melanie en Anne
Blijf op de hoogte en volg Mélanie en Anne
07 Januari 2013 | Nieuw Zeeland, Greymouth
Hallo allemaal,
De hoogste tijd voor weer een bericht van ons. De laatste keer dat we een update van onze avonturen hebben geschreven op het blog was alweer een maand geleden. In de tussentijd is er weer genoeg gebeurd om jullie over te vertellen. Dus ga er maar eens goed voor zitten, schenk voor jezelf een lekker drankje in, en geniet van onze kostelijke avonturen.
De laatste dagen in Australie zijn we vooral druk geweest met het verkopen van de auto. Dit was nog best stressen, want wat zouden we moeten doen als we de auto niet konden verkopen? We hadden helemaal niks gehoord op alle affiches die we hadden opgehangen in de stad en ook op onze advertentie op internet kregen we geen respons. Gelukkig heeft boer Ross, waar we de laatste week gekampeerd hebben, de auto uiteindelijk van ons overgenomen. Dit was echt een super geluk!! Het bleek namelijk nauwelijks mogelijk te zijn om een auto te verkopen in een andere staat dan waar deze geregisteerd staat. Wij hadden de auto boven in Australie, in de staat Queensland, gekocht en wij wilden hem verkopen onderin Australie. In de staat Victoria. De garagehouder waar we de auto kochten zei ons dat het geen enkel probleem zou zijn, de eikel! Maar goed, we hebben de auto echt heel goed verkocht. Namelijk voor $ 200 minder dan dat we hem gekocht hebben. Uiteindelijk heeft de auto ons incl. keuring en verzekering niet meer dan $350 gekost. Dat is echt niks voor 10 weken. Tijdens de keuring bleek er ook helemaal niks mis te zijn met de auto, hij was nog in hele goede staat. Super blij en zonder zorgen over de autoverkoop konden we dus op naar ons volgende avontuur in Nieuw Zeeland. De laaste avond bij boer Ross heeft hij ons nog een speciale laatste maaltijd voorgeschoteld om onze tijd in Australie goed af te sluiten. Op het menu stond: Kangaroo. Zelfs Melanie die normaal niet van zulke gekke dingen houdt heeft het geproefd. Het was eigenlijk best lekker, rood vlees met een zoetige smaak. De laaste nacht in Australie hebben we weer geslapen bij een vrouw waar we al eerder geweest waren. Daar hebben we onze tassen helemaal ingepakt. Wat een klus, want onze hele inboedel moest mee verhuizen naar Nieuw Zeeland. Uiteindelijk hebben we het gewoon voor elkaar gekregen om alle spullen mee te nemen in onze backpacks. In totaal hadden we meer dan 60 kilo bagage bij ons.
‘s Nachts zijn we met onze eigen auto op weg gegaan naar het vliegveld en vlogen we om half 7 richting Nieuw Zeeland. Wat een leuke tijd hebben we gehad in Australie! We hebben de kans gekregen om veel lokale mensen te ontmoeten en een kijkje te mogen nemen in hun wereld en leefwijze. In totaal hebben we 6600 kilometer gereden, een hele afstand in 10 weken. Ons mooie karretje zullen we erg gaan missen! Het was een tijd om nooit te vergeten. Ondanks dat het jammer was dat we weg moesten keken we tegelijkertijd erg uit naar ons nieuwe avontuur. Om half 7 vertrok het vliegtuig naar Nieuw Zeeland, drie uur later kwamen we daar aan. Het tijdsverschil met Nederland is nu twaalf uur. Als we daarover nadenken is dat best gek. Bij de douane werd onze tent helemaal uitgepakt en geinspecteerd. Want stel je voor, er zou maar een takje of een grassprietje uit een ander land Nieuw Zeeland binnen komen. Dat kan echt niet hoor! Meteen op het vliegveld zijn we op zoek gegaan naar een goedkope huurauto voor de zes weken reizen. Een vrouw bij de toerist informatie wist een goedkoop bedrijf en al snel hadden we een goede deal gemaakt. Na tien minuten werden we door het verhuurbedrijf opgehaald van het vliegveld. Heel toevallig was het een Nederlandse meid, Ellen. Zij heeft ons ook nog een dikke korting gegeven van $200! Dat heeft toch wel iets als je beiden uit hetzelfde land komt. Ook heeft ze ons allemaal tips gegeven voor de mooie plekken van Nieuw Zeeland. Aan het einde van de middag was alles geregeld en hebben we maar in de auto geslapen omdat het te laat was om nog verder te rijden en een slaapplek te zoeken. De volgende dag hebben we twee campingstoelen, een tafel en dekens ingeslagen bij de kringloop en een watertank en gasflesje bij de bouwwinkel. Zo, wij waren er weer helemaal klaar voor!
De eerste week hebben we gekampeerd bij iemand in de achtertuin. Hoe we deze plek vonden was ook weer mooi toeval. We reden gewoon een bergweggetje in en zagen op een gegeven moment een weiland. We liepen naar het huis daarnaast en vroegen of we in het weiland mochten kamperen. 'Nou' zei de man, 'ik heb nog een veel mooiere kampeerplek achterin mijn tuin dicht bij een riviertje.' Dus zo kwamen we terecht op een klein grasveldje naast een klein riviertje in de wildernis. De familie van die man kampeerde daar ook wel eens dus we hadden onze eigen douche en wc en zelfs een schuurtje tot onze beschikking. Het was allemaal enorm oud en vies, maar voor ons toch dikke luxe! :) De plek waar we waren heet Te Puru. Dit ligt in een heel bosrijk gebied ten oosten van Auckland.
Eigenlijk is heel Nieuw Zeeland heel bosrijk. Het is een enorm verschil met Australie, daar was alles droog en plat. Hier zijn heel veel bergen, heel veel bos en alles is enorm groen. Heel erg mooi, vaak zeggen we tegen elkaar dat het gewoon eruit ziet zoals een foto op een ansichtkaart. De temperaturen zijn hier ook veel lager dan in Australie, op z'n warmst is het hier in de zomer 27 graden. Beiden vinden we dit toch wel heel lekker. Er waren dagen in Australie dag we echt voor pampus op het strand lagen omdat het te heet was om iets anders te doen. Als koelbloedige Nederlanders zijn deze tempraturen dus meer aan ons besteed. De andere kant van dit koudere weer is ook dat het hier wel regelmatig regent, hier komen we later in dit verslag op terug.
Na een week in Te Puru zijn we verder getrokken naar Kinloch. Dit is een heel klein plekje vlakbij Lake Taupo. Dit ligt in het midden van het Noorder eiland. Hier hebben we een mooie kampeerplek gezocht waar we de kerst zouden vieren en anderhalve week zouden kamperen. Al snel vonden we een plekje op een afgelegen terrein met uitzicht op het adembenemende Lake Taupo. Een prachtig meer dat tussen de bergen ligt. In Nieuw Zeeland hebben we een nieuwe hobby ontdekt. We wilden namelijk wat meer aan beweging gaan doen en tegelijkertijd de prachtige natuur zien. Dus wat is er dan mooier dan wandelen? Ja we weten het, het klinkt suf, maar we wandelen nu bijna elke dag twee uur. En dan niet gewoon gezellig een beetje slenteren, maar flink de pas er in. Beeld je maar in, twee van die lange meiden met enorme stelten die tussen de bossen door racen alsof ze achtervolgd worden. Het is vast een komisch gezicht! Die beweging is ook wel goed voor ons want in de afgelopen maanden zijn we toch allebei aardig aangekomen. Zelf noemen we het 'de kilo's van het goede leven'. Goed leven, geen stess of zorgen. Die kilo's gaan er thuis wel weer vanaf hebben we maar besloten.De zwijntjes uit Nederland modderen nog even door aan de andere kant van de wereld.;)
En dan is het Kerst. Zo gek want we hebben helemaal geen kerstgevoel, de zon schijnt alleen maar en we lopen in korte broekjes en hempjes. Toch hebben we het niet zomaar aan ons voorbij laten gaan. Bij gebrek aan een kerstcd hebben we de hele dag kerstliedjes gezongen. Ook hebben we de struik naast de tent mooi opgetuigd met kerstversiering en hebben we een heus kerstdinner gehouden. Op eerste kerstdag was het zo warm dat we onder de kerststruik kropen om schaduw te zoeken. In Nederland liggen er cadeautjes onder de kerstboom, hier zitten we er gewoon zelf onder! 's Middags hebben we ons helemaal opgedoft. Tja, als je kerst viert moet je het ook goed doen is ons motto. De tassen werden overhoop gehaald en daar kwamen de jurkjes en rokjes tevoorschijn. Alleen de pumps ontbraken nog, maar voor de rest zagen we er tip top uit. Nadat we helemaal klaar waren zijn we Patrick op gaan halen van de camping waar hij stond. Patrick is een Nederlandse jongen die we twee dagen daarvoor ontmoet hebben. Hij zou met de Kerst helemaal alleen zijn en zou het niet vieren. Dat vonden wij natuurlijk niet kunnen dus hebben we hem uitgenodigd voor ons dinner. Het was heel gezellig samen, we hadden hele lekkere dingen gekocht. Stokbroodje, olijven, brie, tapanade, watermeloen, kortom; allemaal dingen die we onszelf normaal niet kunnen permiteren als arme backpackers.
In Taupo heeft Anne nog iets heel gaafs gedaan, namelijk skydiven. Ze twijfelde heel erg of ze het wel of niet moest doen. Het is super gaaf...maar ook super duur! Maar, bij twijfel altijd doen. Dus zo gezegd, zo gedaan heeft ze zich gewoon uit een vliegtuig laten vallen. Wauw, het was echt super gaaf. Anne kreeg een pak aan, mutsje op de kop en daar ging ze. Vanaf 3,5 kilometer hoogte is ze uit het vliegtuig gesproken met een vrije val van een minuut. Het gevoel dat je hebt als je daar in de lucht vliegt is onbeschrijfelijk, zo vrij als een vogel. Het was echt een 'try before you die' ervaring!
Op oudjaarsdag hebben wij de ferry van het Noorder naar het Zuider eiland genomen. We hebben drie weken op het Noorder eiland gereisd en hebben nu ook drie weken op het Zuider eiland. De vaart op de ferry was heerlijk. Het was super lekker weer. We hebben drie uurtjes heerlijk van de zon en het uitzicht genoten. Ons oud en nieuw was niet zo spectaculair. Om eerlijk te zijn: het was niks. We lagen om 12 uur heerlijk te pitten in de tent en hebben het mooi een jaartje overgeslagen. We waren moe van de dag reizen waarin we zes uur auto gereden hadden en nog drie uur op de boot hadden gezeten. Volgend jaar in Nederland doen we gewoon weer mee met de meute, maar dit jaar vonden we het wel best.
Op de eerste kampeerplek op het Zuider eiland hebben we drie dagen gestaan en daar hebben we heel wat beleefd. Je kunt gerust spreken van een ‘kampeertrauma’ dat we hebben opgelopen. We zullen jullie vertellen wat er gebeurd is. Het was namelijk al een aantal dagen slecht weer en we lagen veel in de tent. Op drie januari regende het al de hele dag, ook ‘s avonds bleef het regenen. We hadden ons tentje op een afgelegen plek vlakbij een riviertje opgezet. Echt een prachtige plek. Maar goed, ‘s avonds regende het dus nog steeds en al vroeg lagen we onder de wol. Vlak voor het slapen zei Anne nog ‘Zul je zien dat we morgen wakker worden en op ons luchtbedje op de rivier drijven’. We lachten erom en met een gerust hard gingen we slapen. Anne, die echt overal slaapt, viel rustig in slaap, maar Melanie sliep om 12 uur nog niet. Het regende nog steeds en het onweerde ook super hard. De grond trilde ervan en de donder was in ons hele lichaam te voelen. Toen Melanie zich wilde omdraaien op haar luchtbed voelde dit opeens heel gek aan, het leek wel of haar luchtbed lek was. Ze voelde naast haar bed....WATER! Meteen schreeuwde ze: ‘Anne de tent staat onder water!’ Binnen twee seconde stond Anne naast haar luchtbed met het water tot aan haar knieen. De rivier was overstroomd door alle regen en de tent stond op instorten. Beeld het je in: het is pikdonker, je wordt wakker op een drijvend luchtbed, het water staat tot je knieen en je krijgt de rits van de tent nauwelijks meer open omdat hij op instorten staat. Het is de meest schrikbarende manier om wakker te worden! Kleren,dekens, dagboekjes, e-readers, toilettassen en camera. Alles lag onder water in de tent. Snel zijn we de tent uitgevlucht met onze spullen en naar de auto gelopen. Met het openen van de deur liep zelfs het water de auto in. Na vijf meter gereden te hebben bleek het water al op te houden. We hadden de tent echt net te dicht bij de rivier staan. Ow, wat was het vreselijk en wat was het koud!
Toen we in de auto zaten en van de schrik waren bekomen moisten we ook wel vreselijk lachen. Wat een avontuur, dat ons dit nu juist moet overkomen. En het nummer dat we dagelijks zingen was nu wel erg van toepassing: Het is een nacht die je normaal alleen in een film ziet. ;) In de auto hebben we een poging gedaan om de rest van de nacht nog te slapen, het was zo koud dat we ‘s nachts maar zijn gaan toeren met de kachel aan. Alle dekens lagen immers drijfnat in de tent. Gelukkig bleken de e-readers het nog te doen en de schade aan de dagboeken was ook minimaal omdat ze in een pastic tasje zaten. Helaas heeft de camera van Anne de watersnoodramp niet overleefd. Dat was echt onzettend balen!!! Inmiddels is ze bezig om het via de verzekering te laten vergoeden. De volgende morgen zijn we weer terug gereden naar de plek des onheils om te kijken wat er nog overgebleven was van onze spulletjes. De tent lag op een deprimerend hoopje in de bosjes. Helemaal weggespoeld. Ons lieve huisje, ons mooie tentje, helemaal niks meer van over helaas! :( De afwas van de vorige avond dreef in een plasje buiten de tent, die hoefden we gelukkig niet meer te doen. Helaas waren onze slippertjes wel foetsie, verdwenen. We hebben alle spullen uit de tent gehaald, alles was zeiknat en zat onder de drek uit de rivier. Later die dag hebben we alle dekens, kleren en kussens gewassen in de waserette en hebben we de luchtbedden schoongeboend en laten drogen op de auto. We hadden super geluk met het weer deze dag, het zonnetje scheen waardoor we alles weer aardig droog hadden kunnen krijgen. De volgende dag hebben we een nieuwe tent gekocht en slippers aangeschaft. We geven de moed niet op en gaan gewoon vrolijk verder met kamperen! Het is zo heerlijk om midden in de wildernis te staan met een tentje en ‘s ochtends wakker te worden door de vogeltjes. We zijn aardig getransformeerd tot padvinders en dat bevalt ons prima.
Alle kampeerspullen nemen we over drie weken ook mee naar Costa Rica, ook daar gaan we proberen om met een tentje rond te reizen. Hoe dat allemaal precies zal gaan weten we nog niet. We laten het zoals altijd gewoon op ons afkomen en we zien wel waar we terecht komen. Eerst gaan we nog keihard genieten van de laaste twee weken in Nieuw Zeeland. Op 25 januari vliegen we van Nieuw Zeeland naar Los Angeles. We gaan de wereldkaart af en vliegen er aan de andere kant weer op. Vanaf Los Angeles vliegen we direct door naar Costra Rica, dit is een land in Centaal Amerika. De laastste drie maanden van onze reis zullen we gaan doorbrengen in Costa Rica en Panama. Dit zijn niet heel erg grote landen, maar wij kiezen er bewust voor om vanaf nu wat langer op een plek te blijven. Steeds weer verkassen van plek naar plek kost toch wel veel energie. We kijken er beiden naar uit om voor een tijdje op een plek te zijn.
Tot zo ver onze avonturen, we hopen dat jullie ervan genoten hebben!
Heel veel liefs van Melanie en Anne
De hoogste tijd voor weer een bericht van ons. De laatste keer dat we een update van onze avonturen hebben geschreven op het blog was alweer een maand geleden. In de tussentijd is er weer genoeg gebeurd om jullie over te vertellen. Dus ga er maar eens goed voor zitten, schenk voor jezelf een lekker drankje in, en geniet van onze kostelijke avonturen.
De laatste dagen in Australie zijn we vooral druk geweest met het verkopen van de auto. Dit was nog best stressen, want wat zouden we moeten doen als we de auto niet konden verkopen? We hadden helemaal niks gehoord op alle affiches die we hadden opgehangen in de stad en ook op onze advertentie op internet kregen we geen respons. Gelukkig heeft boer Ross, waar we de laatste week gekampeerd hebben, de auto uiteindelijk van ons overgenomen. Dit was echt een super geluk!! Het bleek namelijk nauwelijks mogelijk te zijn om een auto te verkopen in een andere staat dan waar deze geregisteerd staat. Wij hadden de auto boven in Australie, in de staat Queensland, gekocht en wij wilden hem verkopen onderin Australie. In de staat Victoria. De garagehouder waar we de auto kochten zei ons dat het geen enkel probleem zou zijn, de eikel! Maar goed, we hebben de auto echt heel goed verkocht. Namelijk voor $ 200 minder dan dat we hem gekocht hebben. Uiteindelijk heeft de auto ons incl. keuring en verzekering niet meer dan $350 gekost. Dat is echt niks voor 10 weken. Tijdens de keuring bleek er ook helemaal niks mis te zijn met de auto, hij was nog in hele goede staat. Super blij en zonder zorgen over de autoverkoop konden we dus op naar ons volgende avontuur in Nieuw Zeeland. De laaste avond bij boer Ross heeft hij ons nog een speciale laatste maaltijd voorgeschoteld om onze tijd in Australie goed af te sluiten. Op het menu stond: Kangaroo. Zelfs Melanie die normaal niet van zulke gekke dingen houdt heeft het geproefd. Het was eigenlijk best lekker, rood vlees met een zoetige smaak. De laaste nacht in Australie hebben we weer geslapen bij een vrouw waar we al eerder geweest waren. Daar hebben we onze tassen helemaal ingepakt. Wat een klus, want onze hele inboedel moest mee verhuizen naar Nieuw Zeeland. Uiteindelijk hebben we het gewoon voor elkaar gekregen om alle spullen mee te nemen in onze backpacks. In totaal hadden we meer dan 60 kilo bagage bij ons.
‘s Nachts zijn we met onze eigen auto op weg gegaan naar het vliegveld en vlogen we om half 7 richting Nieuw Zeeland. Wat een leuke tijd hebben we gehad in Australie! We hebben de kans gekregen om veel lokale mensen te ontmoeten en een kijkje te mogen nemen in hun wereld en leefwijze. In totaal hebben we 6600 kilometer gereden, een hele afstand in 10 weken. Ons mooie karretje zullen we erg gaan missen! Het was een tijd om nooit te vergeten. Ondanks dat het jammer was dat we weg moesten keken we tegelijkertijd erg uit naar ons nieuwe avontuur. Om half 7 vertrok het vliegtuig naar Nieuw Zeeland, drie uur later kwamen we daar aan. Het tijdsverschil met Nederland is nu twaalf uur. Als we daarover nadenken is dat best gek. Bij de douane werd onze tent helemaal uitgepakt en geinspecteerd. Want stel je voor, er zou maar een takje of een grassprietje uit een ander land Nieuw Zeeland binnen komen. Dat kan echt niet hoor! Meteen op het vliegveld zijn we op zoek gegaan naar een goedkope huurauto voor de zes weken reizen. Een vrouw bij de toerist informatie wist een goedkoop bedrijf en al snel hadden we een goede deal gemaakt. Na tien minuten werden we door het verhuurbedrijf opgehaald van het vliegveld. Heel toevallig was het een Nederlandse meid, Ellen. Zij heeft ons ook nog een dikke korting gegeven van $200! Dat heeft toch wel iets als je beiden uit hetzelfde land komt. Ook heeft ze ons allemaal tips gegeven voor de mooie plekken van Nieuw Zeeland. Aan het einde van de middag was alles geregeld en hebben we maar in de auto geslapen omdat het te laat was om nog verder te rijden en een slaapplek te zoeken. De volgende dag hebben we twee campingstoelen, een tafel en dekens ingeslagen bij de kringloop en een watertank en gasflesje bij de bouwwinkel. Zo, wij waren er weer helemaal klaar voor!
De eerste week hebben we gekampeerd bij iemand in de achtertuin. Hoe we deze plek vonden was ook weer mooi toeval. We reden gewoon een bergweggetje in en zagen op een gegeven moment een weiland. We liepen naar het huis daarnaast en vroegen of we in het weiland mochten kamperen. 'Nou' zei de man, 'ik heb nog een veel mooiere kampeerplek achterin mijn tuin dicht bij een riviertje.' Dus zo kwamen we terecht op een klein grasveldje naast een klein riviertje in de wildernis. De familie van die man kampeerde daar ook wel eens dus we hadden onze eigen douche en wc en zelfs een schuurtje tot onze beschikking. Het was allemaal enorm oud en vies, maar voor ons toch dikke luxe! :) De plek waar we waren heet Te Puru. Dit ligt in een heel bosrijk gebied ten oosten van Auckland.
Eigenlijk is heel Nieuw Zeeland heel bosrijk. Het is een enorm verschil met Australie, daar was alles droog en plat. Hier zijn heel veel bergen, heel veel bos en alles is enorm groen. Heel erg mooi, vaak zeggen we tegen elkaar dat het gewoon eruit ziet zoals een foto op een ansichtkaart. De temperaturen zijn hier ook veel lager dan in Australie, op z'n warmst is het hier in de zomer 27 graden. Beiden vinden we dit toch wel heel lekker. Er waren dagen in Australie dag we echt voor pampus op het strand lagen omdat het te heet was om iets anders te doen. Als koelbloedige Nederlanders zijn deze tempraturen dus meer aan ons besteed. De andere kant van dit koudere weer is ook dat het hier wel regelmatig regent, hier komen we later in dit verslag op terug.
Na een week in Te Puru zijn we verder getrokken naar Kinloch. Dit is een heel klein plekje vlakbij Lake Taupo. Dit ligt in het midden van het Noorder eiland. Hier hebben we een mooie kampeerplek gezocht waar we de kerst zouden vieren en anderhalve week zouden kamperen. Al snel vonden we een plekje op een afgelegen terrein met uitzicht op het adembenemende Lake Taupo. Een prachtig meer dat tussen de bergen ligt. In Nieuw Zeeland hebben we een nieuwe hobby ontdekt. We wilden namelijk wat meer aan beweging gaan doen en tegelijkertijd de prachtige natuur zien. Dus wat is er dan mooier dan wandelen? Ja we weten het, het klinkt suf, maar we wandelen nu bijna elke dag twee uur. En dan niet gewoon gezellig een beetje slenteren, maar flink de pas er in. Beeld je maar in, twee van die lange meiden met enorme stelten die tussen de bossen door racen alsof ze achtervolgd worden. Het is vast een komisch gezicht! Die beweging is ook wel goed voor ons want in de afgelopen maanden zijn we toch allebei aardig aangekomen. Zelf noemen we het 'de kilo's van het goede leven'. Goed leven, geen stess of zorgen. Die kilo's gaan er thuis wel weer vanaf hebben we maar besloten.De zwijntjes uit Nederland modderen nog even door aan de andere kant van de wereld.;)
En dan is het Kerst. Zo gek want we hebben helemaal geen kerstgevoel, de zon schijnt alleen maar en we lopen in korte broekjes en hempjes. Toch hebben we het niet zomaar aan ons voorbij laten gaan. Bij gebrek aan een kerstcd hebben we de hele dag kerstliedjes gezongen. Ook hebben we de struik naast de tent mooi opgetuigd met kerstversiering en hebben we een heus kerstdinner gehouden. Op eerste kerstdag was het zo warm dat we onder de kerststruik kropen om schaduw te zoeken. In Nederland liggen er cadeautjes onder de kerstboom, hier zitten we er gewoon zelf onder! 's Middags hebben we ons helemaal opgedoft. Tja, als je kerst viert moet je het ook goed doen is ons motto. De tassen werden overhoop gehaald en daar kwamen de jurkjes en rokjes tevoorschijn. Alleen de pumps ontbraken nog, maar voor de rest zagen we er tip top uit. Nadat we helemaal klaar waren zijn we Patrick op gaan halen van de camping waar hij stond. Patrick is een Nederlandse jongen die we twee dagen daarvoor ontmoet hebben. Hij zou met de Kerst helemaal alleen zijn en zou het niet vieren. Dat vonden wij natuurlijk niet kunnen dus hebben we hem uitgenodigd voor ons dinner. Het was heel gezellig samen, we hadden hele lekkere dingen gekocht. Stokbroodje, olijven, brie, tapanade, watermeloen, kortom; allemaal dingen die we onszelf normaal niet kunnen permiteren als arme backpackers.
In Taupo heeft Anne nog iets heel gaafs gedaan, namelijk skydiven. Ze twijfelde heel erg of ze het wel of niet moest doen. Het is super gaaf...maar ook super duur! Maar, bij twijfel altijd doen. Dus zo gezegd, zo gedaan heeft ze zich gewoon uit een vliegtuig laten vallen. Wauw, het was echt super gaaf. Anne kreeg een pak aan, mutsje op de kop en daar ging ze. Vanaf 3,5 kilometer hoogte is ze uit het vliegtuig gesproken met een vrije val van een minuut. Het gevoel dat je hebt als je daar in de lucht vliegt is onbeschrijfelijk, zo vrij als een vogel. Het was echt een 'try before you die' ervaring!
Op oudjaarsdag hebben wij de ferry van het Noorder naar het Zuider eiland genomen. We hebben drie weken op het Noorder eiland gereisd en hebben nu ook drie weken op het Zuider eiland. De vaart op de ferry was heerlijk. Het was super lekker weer. We hebben drie uurtjes heerlijk van de zon en het uitzicht genoten. Ons oud en nieuw was niet zo spectaculair. Om eerlijk te zijn: het was niks. We lagen om 12 uur heerlijk te pitten in de tent en hebben het mooi een jaartje overgeslagen. We waren moe van de dag reizen waarin we zes uur auto gereden hadden en nog drie uur op de boot hadden gezeten. Volgend jaar in Nederland doen we gewoon weer mee met de meute, maar dit jaar vonden we het wel best.
Op de eerste kampeerplek op het Zuider eiland hebben we drie dagen gestaan en daar hebben we heel wat beleefd. Je kunt gerust spreken van een ‘kampeertrauma’ dat we hebben opgelopen. We zullen jullie vertellen wat er gebeurd is. Het was namelijk al een aantal dagen slecht weer en we lagen veel in de tent. Op drie januari regende het al de hele dag, ook ‘s avonds bleef het regenen. We hadden ons tentje op een afgelegen plek vlakbij een riviertje opgezet. Echt een prachtige plek. Maar goed, ‘s avonds regende het dus nog steeds en al vroeg lagen we onder de wol. Vlak voor het slapen zei Anne nog ‘Zul je zien dat we morgen wakker worden en op ons luchtbedje op de rivier drijven’. We lachten erom en met een gerust hard gingen we slapen. Anne, die echt overal slaapt, viel rustig in slaap, maar Melanie sliep om 12 uur nog niet. Het regende nog steeds en het onweerde ook super hard. De grond trilde ervan en de donder was in ons hele lichaam te voelen. Toen Melanie zich wilde omdraaien op haar luchtbed voelde dit opeens heel gek aan, het leek wel of haar luchtbed lek was. Ze voelde naast haar bed....WATER! Meteen schreeuwde ze: ‘Anne de tent staat onder water!’ Binnen twee seconde stond Anne naast haar luchtbed met het water tot aan haar knieen. De rivier was overstroomd door alle regen en de tent stond op instorten. Beeld het je in: het is pikdonker, je wordt wakker op een drijvend luchtbed, het water staat tot je knieen en je krijgt de rits van de tent nauwelijks meer open omdat hij op instorten staat. Het is de meest schrikbarende manier om wakker te worden! Kleren,dekens, dagboekjes, e-readers, toilettassen en camera. Alles lag onder water in de tent. Snel zijn we de tent uitgevlucht met onze spullen en naar de auto gelopen. Met het openen van de deur liep zelfs het water de auto in. Na vijf meter gereden te hebben bleek het water al op te houden. We hadden de tent echt net te dicht bij de rivier staan. Ow, wat was het vreselijk en wat was het koud!
Toen we in de auto zaten en van de schrik waren bekomen moisten we ook wel vreselijk lachen. Wat een avontuur, dat ons dit nu juist moet overkomen. En het nummer dat we dagelijks zingen was nu wel erg van toepassing: Het is een nacht die je normaal alleen in een film ziet. ;) In de auto hebben we een poging gedaan om de rest van de nacht nog te slapen, het was zo koud dat we ‘s nachts maar zijn gaan toeren met de kachel aan. Alle dekens lagen immers drijfnat in de tent. Gelukkig bleken de e-readers het nog te doen en de schade aan de dagboeken was ook minimaal omdat ze in een pastic tasje zaten. Helaas heeft de camera van Anne de watersnoodramp niet overleefd. Dat was echt onzettend balen!!! Inmiddels is ze bezig om het via de verzekering te laten vergoeden. De volgende morgen zijn we weer terug gereden naar de plek des onheils om te kijken wat er nog overgebleven was van onze spulletjes. De tent lag op een deprimerend hoopje in de bosjes. Helemaal weggespoeld. Ons lieve huisje, ons mooie tentje, helemaal niks meer van over helaas! :( De afwas van de vorige avond dreef in een plasje buiten de tent, die hoefden we gelukkig niet meer te doen. Helaas waren onze slippertjes wel foetsie, verdwenen. We hebben alle spullen uit de tent gehaald, alles was zeiknat en zat onder de drek uit de rivier. Later die dag hebben we alle dekens, kleren en kussens gewassen in de waserette en hebben we de luchtbedden schoongeboend en laten drogen op de auto. We hadden super geluk met het weer deze dag, het zonnetje scheen waardoor we alles weer aardig droog hadden kunnen krijgen. De volgende dag hebben we een nieuwe tent gekocht en slippers aangeschaft. We geven de moed niet op en gaan gewoon vrolijk verder met kamperen! Het is zo heerlijk om midden in de wildernis te staan met een tentje en ‘s ochtends wakker te worden door de vogeltjes. We zijn aardig getransformeerd tot padvinders en dat bevalt ons prima.
Alle kampeerspullen nemen we over drie weken ook mee naar Costa Rica, ook daar gaan we proberen om met een tentje rond te reizen. Hoe dat allemaal precies zal gaan weten we nog niet. We laten het zoals altijd gewoon op ons afkomen en we zien wel waar we terecht komen. Eerst gaan we nog keihard genieten van de laaste twee weken in Nieuw Zeeland. Op 25 januari vliegen we van Nieuw Zeeland naar Los Angeles. We gaan de wereldkaart af en vliegen er aan de andere kant weer op. Vanaf Los Angeles vliegen we direct door naar Costra Rica, dit is een land in Centaal Amerika. De laastste drie maanden van onze reis zullen we gaan doorbrengen in Costa Rica en Panama. Dit zijn niet heel erg grote landen, maar wij kiezen er bewust voor om vanaf nu wat langer op een plek te blijven. Steeds weer verkassen van plek naar plek kost toch wel veel energie. We kijken er beiden naar uit om voor een tijdje op een plek te zijn.
Tot zo ver onze avonturen, we hopen dat jullie ervan genoten hebben!
Heel veel liefs van Melanie en Anne
-
08 Januari 2013 - 00:55
Nicole:
Wat een verhaal weer en nog zo laat, uiteraard ben ik dan is een keer de 1ste haha
Fijn dat Aussie zo leuk is geweest, dat Nieuw Zeeland nog beter mag worden.
Wat een drama met de tent, just like in the movie, as you said!
Hopelijk het fotokaartje van Anne t wel overleefd, dat zou echt zonde zijn!!
Super vet dat ze skydiven heeft gedaan, jij in nieuw zeeland he Mel!
Ging stuk om je foto : goeiemoggel eppieee!! Hahaha knap dat jullie t zolang
volhouden hoor in de tent!
Wel teleurstellend dat dit ook jullie place was tijdens oud en nieuw,
jullie zijn toch geen granny's!? Nouu ik ga slapen, fijne dag voor jullie!
Have fun in nieuw zeeland, maybe I will be there someday to!
( hostfamily gaat er op vakantie ) yihieee
xxxx Nicole -
08 Januari 2013 - 13:46
Nico En Wilma:
Wat een verhaal ! Ach shit happens. Even schudden en er maar weer om lachen.
Blijf lekker genieten en we kijken weer uit naar het volgende verhaal. (skypen)
Veel liefs en dikke kussen. Wilma en nico -
08 Januari 2013 - 19:08
Gerda:
Lachen dit hoor. Wat beleven jullie weer veel. Gelukkig alweer een nieuwe tent.
Geniet nog maar ff verder dan...'t wordt hier weer koud (lees: vorst) -
08 Januari 2013 - 19:27
Gerard En Joke:
Super mooi verhaal! Wat genieten jullie er van! en wat genieten wij weer van jullie verhalen! Blijf lekker genieten van alles wat jullie zien en doen, jullie zijn al weer aan de tweede helft van jullie reis, meestal gaat het dan heel snel! Lieve groetjes van Gerard en Joke -
08 Januari 2013 - 20:50
Wim Bulthuis:
Dames heel hartelijk bedankt voor jullie prachtig verslag ik mocht weer meegenieten aan de andere kant van de wereld.Heb je wel in de gaten dat jullie in nieuw-zeeland precies onze antipoden zijn d.h.i dat als ik de tulpebollen op de kop in de grond zet, ze er ongeveer aan de zuid-oost kant van de Mount-Cook , dit is de hoogste berg in dit land ( met op de top de eeuwige sneeuw,) boven komen
Mochten jullie daar in de buurt zijn en je ziet herkenbare bloemen die wij tulpen noemen, dan weet je dat ik die voor 29 jaar terug in Vries per ongeluk verkeerd gepoot heb, let op het zijn rode en gele.
Dames we wensen jullie een fantastische voortzetting geniet ervan want dat doe ik zeker dankzij jullie schitterende verhalen.
Een ding kan ik je aanraden voortaan wat het weer betreft beter te luisteren naar de weersberichten van
Piet Paulusma want die gaf voor het campingweer rondom oud en nieuw een matig vijfje en al helemaal geen weer veur de barbeque.........water water en nog eens water oant mon!!!!
-
08 Januari 2013 - 22:20
Miranda Van Eck:
Hoi Wereldreisgangers..
Ik hou jullie blog goed in de gaten. Maar wat geweldig, echt wel. Super leuk om dit te lezen. Echt super gaaf! Geniet ervan.. Jaloers
Groetjes Miranda -
08 Januari 2013 - 22:28
Oma En Opa Versluis:
Lieve Melanie,
Wij danken je hartelijk voor je kerstkaart met goede wensen. Wederkerig wensen we je een goed 2013 en hopen je in mei weer gezond en wel te verwelkomen. Ook voor Anne, die ons zo fijn op de hoogte houdt, alle goeds voor het nieuwe jaar toegewenst.
Wat een leuke belevenissen schotelen jullie ons voor, behalve dan de overstroming en de kou in de nacht die jullie te verduren hadden.
In Australië wordt het nu vreselijk warm tot 50 graden en zijn er grote bosbranden vanwege de droogte, maar waarschijnlijk zijn jullie wel op de hoogte.
Van 12-27 december hebben wij in Assen op Lotje gepast. Het was heel leuk, behalve dat zondagmorgen voor de kerst er kortsluiting was en zo zaten wij zonder tv en brandende kerstboom grotendeels in het donker. In de keuken ging alles goed, maar het heeft geduurd tot 2e kerstdag.
Wij hopen dat er nog veel te genieten is de komende tijd en dat jullie gezond blijven.
Alle goeds toegewenst door oma en opa. -
09 Januari 2013 - 01:15
Wyo:
Hoi stoere meiden,
Ik heb weer genoten van jullie avonturen. Ga zo door ;-) -
09 Januari 2013 - 09:33
Henriette :
Hallo Anne , knap wat jullie presteren, en wat een avontuur daar bij de rivier. Daar zul je later nog veel aan denken. Veel succes verder wij genieten van de verslagen en de foto's. Groetjes uit Dalfsen xxxx -
09 Januari 2013 - 16:42
Judith:
Dag wildkampeerders,
Watersnood in die vorm die jullie meegemaakt hebben ken ik gelukkig alleen uit de film.
Dappere meiden hoor, gewoon de hele boel weer gewassen om met een nieuwe tent de reis te vervolgen.
Klappertandend in de auto, ik zie het zo voor me. Dat was echt een dieptepuntje....
Wat zal er later nog veel om gelachen worden door jullie, neem aan tenminste dat het vriendschap voor het leven is!!! Wat zou dat overigens fijn zijn Anne en Mélanie.
Of het wildkamperen in Costa Rica ook kan mogen jullie zelf aanvoelen, kies wel voor veiligheid meiden.
Ach waar bemoei ik me ook mee........is goed bedoelde moederliefde hoor.
Genait nog even van Nw Zeeland en ik wens jullie een veilige trip naar Costa Rica.
Wat enig dat jullie daar wellicht ook een vrijwilligersproject gaan steunen, dat geeft een stuk voldoening!
Veel liefs en dikke smok voor allebei XX
-
09 Januari 2013 - 23:30
Tante Bea En Oom Gerard:
Hoi meiden, Allereerst vanaf de ander kant van de aardbol een goed en gezegend 2013 toegewenst. Eerlijk gezegd hielden wij het hier ook amper droog toen we jullie verhaal lazen. Hollandse meiden die zich laten verrassen door het water is best lachen. Gelukkig kunnen jullie erzelf ook om lachen. Verder goede reis en pas goed op jezelf en op elkaar. God bless jullie.
-
13 Januari 2013 - 10:32
Vincent:
Hey Melanie!
Wat een prachtig verhaal!
Heel veel succes en plezier op de rest van jullie reizen!
-
17 Januari 2013 - 21:51
Nico En Wilma:
Hoi kiwi's,
Alles goed daar...wij komen net van de ijsbaan in Anreep en moesten steeds aan jullie denken.
Hopen snel weer even te kunen skypen.
Veel liefs uit winters nederland.
Wilma en Nico -
19 Januari 2013 - 15:34
Ryan:
hé anne,
hoe is het met jou? met mij is alles goed.
ik ga nu naar zwolle naar het gymnasium celeanum, de cijfers zijn tot nu toe redelijk goed.
ik vind het leuk op school en heb veel vrienden en aardige leraren. (ze hebben de handen vol aan mij)
ik ben vandaag weer is herrie aan het schoppen bij familie dijk.
ik mis je daar wel bij, want wij konden samen altijd goed de boel verpesten.
en jij was de enige die mij daarbij een beetje in bedwang kon houden.
je begrijpt dat je moeder het erg moeilijk heeft hiermee. (grapje hoor)
mirthe en christian zijn er ook dus het is erg gezellig.
ik moet van anja naar buiten maar doe dit niet want het is hier veeeel te koud.
de ijsbaan in dalfsen is nog dicht en de ijsmeester is gisteren nog door het ijs gezakt, dus we moeten nog even wachten met het schaatsen.
ik moet nu wel naar buiten want ik krijg fietsbandplakles van je vader.
ik moet namelijk van m'n ouders zelf mijn band leren plakken.
al je verslagen lees ik van a tot z en dat is dolle pret.
super anne, wat kan jij leuk schrijven.
ik mis je wel en hoop je gauw weer te zien.
groetjes Ryan. -
25 Januari 2013 - 14:23
Jeroen Kroese:
hoi anne
hoe is het met je
ik woon nu op woldyne in epe
ik heb het goed naar mijn zin daar
en ik leer daar al veel voor later
ik 2 keer per maan naar mijn ouders
maar ik wens je nog een goede reis
en als je terug ben bij je ouders dan kom ik wel een lang waaien
veel plezier
groetjes jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
