Pura Vida @ Costa Rica
Door: Melanie en Anne
Blijf op de hoogte en volg Mélanie en Anne
03 Februari 2013 | Costa Rica, San José
Hallo lieve mensen in het koude Nederland,
Ons laatste avontuur schreven wij vanuit Nieuw Zeeland. Dat lijkt voor ons al weer een hele tijd geleden. In de tussentijd hebben we alweer vanalles beleefd om jullie over te vertellen. We hebben gehoord dat we helaas de schaatstochten en de daarbij hoorden snert gemist hebben. Jammer hoor! We hopen dat jullie ervan genoten hebben! Hier gaat het heel erg goed. We hebben het nog steeds heel erg naar onze zin en zijn kern gezond!
De laatste weken in Nieuw Zeeland zijn voorbij gevlogen. Elke dag hebben we wandelingen gemaakt. De ene keer langs een prachtig meer, de volgende keer door de bergen. We hebben ook nog een wandeltrack gelopen waar scenes van The Lord of the Rings zijn opgenomen. Niet dat dat ons veel interesseerd, maar het is toch een leuk detail. Voor degenen die dat niet weten, die film is in Nieuw Zeeland opgenomen. Regelmatig zagen we busjes voorbij komen, volgepropt met diehard LOTR-fans, die op weg waren naar locaties van de film. Hmm, wij bedankten ervoor.
Ook zijn we in de laatste week nog naar Milford Sound geweest. Dit is de nummer 1 van mooiste plekken in Nieuw Zeeland. We waren van plan om daar wat rond te kijken en een wandeling te maken. Na een dag rijden kwamen we aan op de plek en bleek het dat we alleen vanaf het water de natuur konden bekijken. Dat hield in: alleen met een dure cruise kon je het bekijken. Aangezien ons budget ging dit feest dus niet door. Een beetje teleurgesteld en beteuterd hebben we ons tentje maar ergens opgezet en zouden we de volgende dag weer vertrekken. De volgende morgen werden we wakker getoeterd door een vrachtwagen die het pad op moest rijden waar wij stonden. Oeps, daar hadden we niet op gerekend. Wel hebben we hierdoor ons record tent-afbreken verbroken. Binnen twee minuten hadden we alle zooi in de auto liggen. Inmiddels hebben we al heel vaak een tent opgebouwd en afgebroken, maar nog nooit in zo’n rot-tempo. Toen we aan het water rustig aan het ontbijten waren kwamen we toevallig aan de praat met een vrouw die daar liep. Ze werkte bij een bedrijf dat die cruises organiseerde. Met haar hebben we even een goed dealtje gesloten en mochten we met z’n tween voor de prijs van een mee op een cruise die middag. Yes, voor een dubbeltje op de eerste rij. We hadden heel erg geluk want het was een hele stralende en zonnige dag. Dan te bedenken dat het meer dan 220 dagen per jaar regent in Milford Sound. Tijdens de cruise hebben we heel erg genoten van het uitzicht. Twee uur lang hebben we tussen prachtige bergen doorgevaren. Onderweg zagen we meerdere keren zeehondjes.
Na de cruise zijn we doorgereden naar Te Anau, een plek daar vlakbij. Hier stond de tweede nacht om tien uur savonds een vrouw aan de tent te schreeuwen. Ze was van de gemeente en verzocht ons vriendelijk om ‘op te rotten’. We lagen al te slapen en hadden helemaal geen zin om te vertrekken dus hebben we net gedaan of we de tent gingen afbreken. We habben de stokken laten zakken en zijn daarna met de auto vertrokken. Twintig minuten later zijn we weer terug gereden en lekker ons nest weer ingedoken. Een prachtig idee dachten wij. Helaas was die vrouw iets slimmer dan we dachten en kwam ze de volgende ochtend weer terug. Een boete van 200 dollar aan onze kont,ai! Een paar dagen daarvoor hadden we ook al een snelheidsboete van 120 dollar, dus deze kon er ook nog wel bij dachten we zo.
Maargoed, vol goede moed zijn we vertrokken naar onze laatste kampeerplek. Dit was in Twizel. Weer zijn we gewoon een weggetje ingeslagen en heel toevallig kwamen we terecht op een boederij van een Nederlandse eigenaar. Het was een boerderij van 7000 hectare grond, dus daar hadden ze vast wel twee vierkante meter vrij voor ons tentje. Op deze plek hebben we vijf dagen gestaan en een heerlijk tijd gehad. De mensen waren heel vriendelijk en gastvrij. We mochten gebruik maken van alles wat we nodig hadden, ideaal dus. Op de boerderij waren ook twee nachten andere gasten. Drie Nederlandse jongens die eerder die maand gewerkt hadden op de boerderij en nu aan het reizen waren. De wereld is klein bleek wel weer, want hun kenden mensen die wij ook kennen. Met hun hebben we nog gezellig een avondje doorgezakt.
De laatste dag in Nieuw Zeeland zijn we met onze auto naar Christchurch gereden. Daar moesten we een slaapplek voor een nacht,want de dag daarna vlogen we naar het Noorder eiland. Ook hier sloegen we weer een weg in en kwamen bij een huis terecht. Hier werden we weer enorm gastvrij ontvangen. Er was geen sprake van dat we onze tent zouden opzetten, want ze stonden erop dat we in het gastenverblijf zouden slapen. Die avond hebben ze ons een rondleiding gegeven door de stad Christchurch. Regelmatig krijgt deze stad te kampen met aarbevingen. Op 22 februari 2011 zelfs zo erg dat er 185 mensen zijn overleden aan de gevolgen van een aarbeving. Met de auto hebben ze ons de stad laten zien die nog steeds totaal in puin ligt. Eigenlijk is het hele centrum van de stad verwoest, en ook grote gedeeltes van buitenwijken ligt in puin. Het was ontzettend indrukwekkend om te zien! Veel mensen in de stad zijn vertrokken naar Australie of andere plekken in Nieuw Zeeland om een nieuw leven te beginnen. Hun leven is letterlijk ingestort.
Door dit uitstapje moesten we de volgende ochtend enorm haasten met het inpakken van al onze spullen. Uiteraard gingen al onze kampeerspullen gewoon mee in de tas en zaten we weer enorm boven onze kilo’s. Ook hadden we extra grote handbagage-tassen gekocht en die helemaal volgepropt. Om twaalf uur hebben we de huurauto achtergelaten op het vliegveld en zijn we naar Auckland gevlogen. Daar hebben we de rest van de middag gevuld met het kopen van souvaniertjes. We hebben uit elk land tot nu toe iets kleins meegenomen als herinnering aan het land, dat is voor thuis wel erg leuk. Bij de autoverhuur in Auckland lag er nog een leuk pakketje op ons te wachten. Lieve kaartjes van thuis, drop, stroopwafels,tijdschriften en andere leuke dingetjes zaten in het pakketje. Daar werden wij heel blij van!:)
Met deze leuke verrassing was ons avontuur in Nieuw Zeeland afgelopen. In totaal hebben we 3600 kilometer gereden in zes weken. Wat een fantastische tijd hebben we gehad. Wat een prachtig land, de schoonheid van de natuur is onbeschrijfelijk en niet op foto’s vast te leggen. Gelukkig hebben we onze herinneringen en kunnen we hier ons hele leven nog aan terug denken. En owja, die boete’s hebben we niet betaald. Echt vergeten.….;)
Na een nachtje in de auto slapen zijn we de volgende ochtend in 4 uur van Auckland naar Sydney gevolgen. Daar hebben we 4 uur gewacht en daarna zijn we in 13 uur doorgevolgen naar Los Angeles. Daar hebben we 3 uur gewacht en zijn we in 1 uur doorgevolgen naar San Jose. We vlogen aan de rechter kant de wereldkaart af, en zijn er aan de linkerkant weer op gevlogen. Hoevaak maak je dat nou mee in je leven??! Tijdens het vliegen hebben we lekker filmpjes gekeken en een beetje geprobeerd te slapen. Inmiddels waren we al een aantal dagen onderweg en aan het reizen. In combinatie met een aantal nachten nauwelijks slapen waren we al aardig kapot.
Tijdens de vlucht naar San Jose vonden we het al gek dat de vlucht maar een uur duurde. Dat is wel super snel voor een vlucht van Los Angeles naar Costa Rica. Hmm, nouja het zal wel kloppen want we hebben het op internet geboekt. Aangekomen op San Jose begonnen er steeds meer twijfels te komen. Een heel net vliegveld? Grauw en slecht weer? Allemaal blanke mensen? Hmm, het zal wel. We gingen meteen even naar de wc, en beiden zittend op de pot komen we tot de conclusie dat er echt iets niet klopt. Ze zeggen wel dat de beste inzichten komen tussen die vier muurtjes: nou, dat is gebleken. Anne stak haar hoofd tussen de wc deur door en vroeg zachtjes (zodat niemand anders het zou horen) ‘Mevrouw, zijn wij nu in Costa Rica?’ Ze leek Anne aan alsof die gek geworden was en zei met grote ogen ‘Uhm nee? Je bent in Californie!’ Aaaaaaah neeeee, het is toch niet te geloven?! We bleken gewoon een ticket naar de verkeerde San Jose geboekt te hebben, wat een blunder!!! In totaal zijn er drie San Jose’s in Amerika,waardoor er regelmatig mensen dezelfde fout als wij maken. Minstens twee keer per week krijgen ze hier mensen aan de balie die denken dat ze in Costa Rica zijn aangekomen.
Al snel hadden we een nieuw ticket geboekt naar San Jose (Costa Rica!!). Om de tijd een beetje te doden waren we wat aan het ouwehoeren met de stewardessen. We hebben gezellig met hun pizza geteten en later heeft een van hun ons meegenomen naar de supermarkt om avondeten te kopen. Toen we toch op pad waren hebben we ook nog samen met de Starbucks koffie gedronken. Het was heel gezellig en zo hebben we toch nog wat gezien van de USA. S’ avonds zijn we vertrokken naar Costra Rica. We hadden een vlucht via een andere plek en zijn in totaal 12 uur onderweg geweest. Jullie kunnen je wel voorstellen dat we bij aankomst nauwelijks meer op onze benen konden staan. Drie dagen onderweg, 23 uur vliegen en nauwelijks geslapen. Dat onze bagage verlaat was en pas ‘s avonds zou aankomen werkte ook niet mee aan onze gemoedstoestand. Maar we waren op de plek van bestemming en dat was het belangrijkste!! Op het vliegveld hebben we een huurauto geregeld voor de aankomende vier weken. Ook hier hebben we weer een mooi dealtje kunnen sluiten.
Zo begon er voor ons weer een nieuwe tijd, een nieuw avontuur in een nieuw land en in een ander continent. De overgang was wel even heftig en de eerste dagen waren weer wennen en bijkomen. Inmiddels hebben we onze draai weer gevonden en zijn we al aardig ingeburgerd. We hadden geen idee wat we konden verwachten van het land Costa Rica. Inmiddels hebben we ontdekt dat Costa Rica een goed ontwikkeld land is. De prijzen zijn gelijk aan prijzen in Europa. Het rommelige sfeertje en de tropische warmte geven ons wel het gevoel dat we weer echt op vakantie zijn. Wel is het lastig dat iedereen hier Spaans spreekt. Inmiddels gaan we nergens meer zonder woordenboek naartoe. Ook het communiceren met handen en voeten is weer aan de orde van de dag, dat is best grappig!
Ook hier in Costa Rica gaan we gewoon verder met het wildkamperen. Dit is echt onze manier van reizen geworden. Wij vinden het zo leuk om elke keer op een verschillende plek te komen en locale mensen te ontmoeten. Hier hebben we al twee keer bij mensen thuis op het terrein gestaan. Zo ontzettend aardig en gastvrij zijn de mensen hier. Door deze manier van reizen krijgen we veel te zien van de leefstijl van de locale bevolking. Dit is een van de leukste dingen van het reizen, het leren kennen van verschillende levensstijlen. De mensen waar we nu kamperen hebben een heel klein huisje dat van ellende bijna uit elkaar valt. De douche en de wc zijn in een apart hokje naast het huis en gemaakt van golfplaten. Het water is ijskoud en de mieren lopen om je voeten. Maar ach, wat maakt het uit?! De mensen zijn ze gelukkig en lijden een vredig leventje. Hier hebben wij al erg veel van geleerd, we kunnen de kleine dingen in het leven veel meer waarderen. ‘S avonds is het hier om zes uur al pikdonker dus we liggen aardig vroeg in ons nest. ‘S ochtends beginnen we onze dag met een rondje wandelen en hardlopen en daarnaast (jawel, hou je vast) doen we al drie weken lang buikspieroefeningen. Ja, we zijn goed bezig!
De mensen hier in Costa Rica noemen zichzelf Tico’s en ze zijn trots op hun prachtige land. Ze hebben een levenstijl die ze zelf ‘ Pura Vida’ noemen. Ookwel, puur leven. Een rustig leven onder de zon en geen zorgen over de dag van morgen. Wij doen vrolijk mee! Wij weten al maanden niet meer welke dag van de week het is en leven van dag tot dag. Hoe onze aankomende maanden eruit gaan zien weten we nog niet. Wel weten we dat de tijd ,naarmate de reis vordert, steeds harder voorbij vliegt. Daarom gaan we nog enorm hard genieten van onze dagen hier!
Bedankt voor het lezen en jullie interesse! Laten jullie een reactie achter?
Dikke kus van Melanie en Anne
Ons laatste avontuur schreven wij vanuit Nieuw Zeeland. Dat lijkt voor ons al weer een hele tijd geleden. In de tussentijd hebben we alweer vanalles beleefd om jullie over te vertellen. We hebben gehoord dat we helaas de schaatstochten en de daarbij hoorden snert gemist hebben. Jammer hoor! We hopen dat jullie ervan genoten hebben! Hier gaat het heel erg goed. We hebben het nog steeds heel erg naar onze zin en zijn kern gezond!
De laatste weken in Nieuw Zeeland zijn voorbij gevlogen. Elke dag hebben we wandelingen gemaakt. De ene keer langs een prachtig meer, de volgende keer door de bergen. We hebben ook nog een wandeltrack gelopen waar scenes van The Lord of the Rings zijn opgenomen. Niet dat dat ons veel interesseerd, maar het is toch een leuk detail. Voor degenen die dat niet weten, die film is in Nieuw Zeeland opgenomen. Regelmatig zagen we busjes voorbij komen, volgepropt met diehard LOTR-fans, die op weg waren naar locaties van de film. Hmm, wij bedankten ervoor.
Ook zijn we in de laatste week nog naar Milford Sound geweest. Dit is de nummer 1 van mooiste plekken in Nieuw Zeeland. We waren van plan om daar wat rond te kijken en een wandeling te maken. Na een dag rijden kwamen we aan op de plek en bleek het dat we alleen vanaf het water de natuur konden bekijken. Dat hield in: alleen met een dure cruise kon je het bekijken. Aangezien ons budget ging dit feest dus niet door. Een beetje teleurgesteld en beteuterd hebben we ons tentje maar ergens opgezet en zouden we de volgende dag weer vertrekken. De volgende morgen werden we wakker getoeterd door een vrachtwagen die het pad op moest rijden waar wij stonden. Oeps, daar hadden we niet op gerekend. Wel hebben we hierdoor ons record tent-afbreken verbroken. Binnen twee minuten hadden we alle zooi in de auto liggen. Inmiddels hebben we al heel vaak een tent opgebouwd en afgebroken, maar nog nooit in zo’n rot-tempo. Toen we aan het water rustig aan het ontbijten waren kwamen we toevallig aan de praat met een vrouw die daar liep. Ze werkte bij een bedrijf dat die cruises organiseerde. Met haar hebben we even een goed dealtje gesloten en mochten we met z’n tween voor de prijs van een mee op een cruise die middag. Yes, voor een dubbeltje op de eerste rij. We hadden heel erg geluk want het was een hele stralende en zonnige dag. Dan te bedenken dat het meer dan 220 dagen per jaar regent in Milford Sound. Tijdens de cruise hebben we heel erg genoten van het uitzicht. Twee uur lang hebben we tussen prachtige bergen doorgevaren. Onderweg zagen we meerdere keren zeehondjes.
Na de cruise zijn we doorgereden naar Te Anau, een plek daar vlakbij. Hier stond de tweede nacht om tien uur savonds een vrouw aan de tent te schreeuwen. Ze was van de gemeente en verzocht ons vriendelijk om ‘op te rotten’. We lagen al te slapen en hadden helemaal geen zin om te vertrekken dus hebben we net gedaan of we de tent gingen afbreken. We habben de stokken laten zakken en zijn daarna met de auto vertrokken. Twintig minuten later zijn we weer terug gereden en lekker ons nest weer ingedoken. Een prachtig idee dachten wij. Helaas was die vrouw iets slimmer dan we dachten en kwam ze de volgende ochtend weer terug. Een boete van 200 dollar aan onze kont,ai! Een paar dagen daarvoor hadden we ook al een snelheidsboete van 120 dollar, dus deze kon er ook nog wel bij dachten we zo.
Maargoed, vol goede moed zijn we vertrokken naar onze laatste kampeerplek. Dit was in Twizel. Weer zijn we gewoon een weggetje ingeslagen en heel toevallig kwamen we terecht op een boederij van een Nederlandse eigenaar. Het was een boerderij van 7000 hectare grond, dus daar hadden ze vast wel twee vierkante meter vrij voor ons tentje. Op deze plek hebben we vijf dagen gestaan en een heerlijk tijd gehad. De mensen waren heel vriendelijk en gastvrij. We mochten gebruik maken van alles wat we nodig hadden, ideaal dus. Op de boerderij waren ook twee nachten andere gasten. Drie Nederlandse jongens die eerder die maand gewerkt hadden op de boerderij en nu aan het reizen waren. De wereld is klein bleek wel weer, want hun kenden mensen die wij ook kennen. Met hun hebben we nog gezellig een avondje doorgezakt.
De laatste dag in Nieuw Zeeland zijn we met onze auto naar Christchurch gereden. Daar moesten we een slaapplek voor een nacht,want de dag daarna vlogen we naar het Noorder eiland. Ook hier sloegen we weer een weg in en kwamen bij een huis terecht. Hier werden we weer enorm gastvrij ontvangen. Er was geen sprake van dat we onze tent zouden opzetten, want ze stonden erop dat we in het gastenverblijf zouden slapen. Die avond hebben ze ons een rondleiding gegeven door de stad Christchurch. Regelmatig krijgt deze stad te kampen met aarbevingen. Op 22 februari 2011 zelfs zo erg dat er 185 mensen zijn overleden aan de gevolgen van een aarbeving. Met de auto hebben ze ons de stad laten zien die nog steeds totaal in puin ligt. Eigenlijk is het hele centrum van de stad verwoest, en ook grote gedeeltes van buitenwijken ligt in puin. Het was ontzettend indrukwekkend om te zien! Veel mensen in de stad zijn vertrokken naar Australie of andere plekken in Nieuw Zeeland om een nieuw leven te beginnen. Hun leven is letterlijk ingestort.
Door dit uitstapje moesten we de volgende ochtend enorm haasten met het inpakken van al onze spullen. Uiteraard gingen al onze kampeerspullen gewoon mee in de tas en zaten we weer enorm boven onze kilo’s. Ook hadden we extra grote handbagage-tassen gekocht en die helemaal volgepropt. Om twaalf uur hebben we de huurauto achtergelaten op het vliegveld en zijn we naar Auckland gevlogen. Daar hebben we de rest van de middag gevuld met het kopen van souvaniertjes. We hebben uit elk land tot nu toe iets kleins meegenomen als herinnering aan het land, dat is voor thuis wel erg leuk. Bij de autoverhuur in Auckland lag er nog een leuk pakketje op ons te wachten. Lieve kaartjes van thuis, drop, stroopwafels,tijdschriften en andere leuke dingetjes zaten in het pakketje. Daar werden wij heel blij van!:)
Met deze leuke verrassing was ons avontuur in Nieuw Zeeland afgelopen. In totaal hebben we 3600 kilometer gereden in zes weken. Wat een fantastische tijd hebben we gehad. Wat een prachtig land, de schoonheid van de natuur is onbeschrijfelijk en niet op foto’s vast te leggen. Gelukkig hebben we onze herinneringen en kunnen we hier ons hele leven nog aan terug denken. En owja, die boete’s hebben we niet betaald. Echt vergeten.….;)
Na een nachtje in de auto slapen zijn we de volgende ochtend in 4 uur van Auckland naar Sydney gevolgen. Daar hebben we 4 uur gewacht en daarna zijn we in 13 uur doorgevolgen naar Los Angeles. Daar hebben we 3 uur gewacht en zijn we in 1 uur doorgevolgen naar San Jose. We vlogen aan de rechter kant de wereldkaart af, en zijn er aan de linkerkant weer op gevlogen. Hoevaak maak je dat nou mee in je leven??! Tijdens het vliegen hebben we lekker filmpjes gekeken en een beetje geprobeerd te slapen. Inmiddels waren we al een aantal dagen onderweg en aan het reizen. In combinatie met een aantal nachten nauwelijks slapen waren we al aardig kapot.
Tijdens de vlucht naar San Jose vonden we het al gek dat de vlucht maar een uur duurde. Dat is wel super snel voor een vlucht van Los Angeles naar Costa Rica. Hmm, nouja het zal wel kloppen want we hebben het op internet geboekt. Aangekomen op San Jose begonnen er steeds meer twijfels te komen. Een heel net vliegveld? Grauw en slecht weer? Allemaal blanke mensen? Hmm, het zal wel. We gingen meteen even naar de wc, en beiden zittend op de pot komen we tot de conclusie dat er echt iets niet klopt. Ze zeggen wel dat de beste inzichten komen tussen die vier muurtjes: nou, dat is gebleken. Anne stak haar hoofd tussen de wc deur door en vroeg zachtjes (zodat niemand anders het zou horen) ‘Mevrouw, zijn wij nu in Costa Rica?’ Ze leek Anne aan alsof die gek geworden was en zei met grote ogen ‘Uhm nee? Je bent in Californie!’ Aaaaaaah neeeee, het is toch niet te geloven?! We bleken gewoon een ticket naar de verkeerde San Jose geboekt te hebben, wat een blunder!!! In totaal zijn er drie San Jose’s in Amerika,waardoor er regelmatig mensen dezelfde fout als wij maken. Minstens twee keer per week krijgen ze hier mensen aan de balie die denken dat ze in Costa Rica zijn aangekomen.
Al snel hadden we een nieuw ticket geboekt naar San Jose (Costa Rica!!). Om de tijd een beetje te doden waren we wat aan het ouwehoeren met de stewardessen. We hebben gezellig met hun pizza geteten en later heeft een van hun ons meegenomen naar de supermarkt om avondeten te kopen. Toen we toch op pad waren hebben we ook nog samen met de Starbucks koffie gedronken. Het was heel gezellig en zo hebben we toch nog wat gezien van de USA. S’ avonds zijn we vertrokken naar Costra Rica. We hadden een vlucht via een andere plek en zijn in totaal 12 uur onderweg geweest. Jullie kunnen je wel voorstellen dat we bij aankomst nauwelijks meer op onze benen konden staan. Drie dagen onderweg, 23 uur vliegen en nauwelijks geslapen. Dat onze bagage verlaat was en pas ‘s avonds zou aankomen werkte ook niet mee aan onze gemoedstoestand. Maar we waren op de plek van bestemming en dat was het belangrijkste!! Op het vliegveld hebben we een huurauto geregeld voor de aankomende vier weken. Ook hier hebben we weer een mooi dealtje kunnen sluiten.
Zo begon er voor ons weer een nieuwe tijd, een nieuw avontuur in een nieuw land en in een ander continent. De overgang was wel even heftig en de eerste dagen waren weer wennen en bijkomen. Inmiddels hebben we onze draai weer gevonden en zijn we al aardig ingeburgerd. We hadden geen idee wat we konden verwachten van het land Costa Rica. Inmiddels hebben we ontdekt dat Costa Rica een goed ontwikkeld land is. De prijzen zijn gelijk aan prijzen in Europa. Het rommelige sfeertje en de tropische warmte geven ons wel het gevoel dat we weer echt op vakantie zijn. Wel is het lastig dat iedereen hier Spaans spreekt. Inmiddels gaan we nergens meer zonder woordenboek naartoe. Ook het communiceren met handen en voeten is weer aan de orde van de dag, dat is best grappig!
Ook hier in Costa Rica gaan we gewoon verder met het wildkamperen. Dit is echt onze manier van reizen geworden. Wij vinden het zo leuk om elke keer op een verschillende plek te komen en locale mensen te ontmoeten. Hier hebben we al twee keer bij mensen thuis op het terrein gestaan. Zo ontzettend aardig en gastvrij zijn de mensen hier. Door deze manier van reizen krijgen we veel te zien van de leefstijl van de locale bevolking. Dit is een van de leukste dingen van het reizen, het leren kennen van verschillende levensstijlen. De mensen waar we nu kamperen hebben een heel klein huisje dat van ellende bijna uit elkaar valt. De douche en de wc zijn in een apart hokje naast het huis en gemaakt van golfplaten. Het water is ijskoud en de mieren lopen om je voeten. Maar ach, wat maakt het uit?! De mensen zijn ze gelukkig en lijden een vredig leventje. Hier hebben wij al erg veel van geleerd, we kunnen de kleine dingen in het leven veel meer waarderen. ‘S avonds is het hier om zes uur al pikdonker dus we liggen aardig vroeg in ons nest. ‘S ochtends beginnen we onze dag met een rondje wandelen en hardlopen en daarnaast (jawel, hou je vast) doen we al drie weken lang buikspieroefeningen. Ja, we zijn goed bezig!
De mensen hier in Costa Rica noemen zichzelf Tico’s en ze zijn trots op hun prachtige land. Ze hebben een levenstijl die ze zelf ‘ Pura Vida’ noemen. Ookwel, puur leven. Een rustig leven onder de zon en geen zorgen over de dag van morgen. Wij doen vrolijk mee! Wij weten al maanden niet meer welke dag van de week het is en leven van dag tot dag. Hoe onze aankomende maanden eruit gaan zien weten we nog niet. Wel weten we dat de tijd ,naarmate de reis vordert, steeds harder voorbij vliegt. Daarom gaan we nog enorm hard genieten van onze dagen hier!
Bedankt voor het lezen en jullie interesse! Laten jullie een reactie achter?
Dikke kus van Melanie en Anne
-
03 Februari 2013 - 22:46
Judith:
Natuurlijk laat ik een berichtje achter voor jullie!
Wat fijn een levensteken te ontvangen. Dat de tent gewoon weer opgezet werd in Costa Rica had ik wel begrepen maar hoe dat avontuur in het nieuwe werelddeel zou gaan verlopen was toch een beetje spannend (voor mij dan, jullie zijn voor de duvel niet bang geloof ik).
De vergissing qua vliegveld zal jullie nog lang bijblijven, ongelooflijk grappig!!!
Slapen kan altijd nog toch?!
Hopelijk wordt er nog een mooi vrijwilligers project gevonden of gaan jullie het presteren om 10 maanden te reizen zonder één dag te werken?
Lieve meiden nog heel veel reis plezier gewenst en ik kijk uit naar volgende berichten en naar het moment dat ik juliie gezond en wel in de armen kan sluiten, take care!
Liefs,
Judith -
03 Februari 2013 - 22:59
Joene:
Leuk weer wat te lezen dames! Geniet er van!! X -
03 Februari 2013 - 23:38
Sander & Nelleke:
Wat weer een heerlijk verhaal! Jullie maken heel wat mee! Geniet er van!! Kusjes -
04 Februari 2013 - 00:03
Wim Bulthuis:
Dames heel heel erg bedankt voor jullie prachtig verslag het was weer een hele belevenis en gelukkig zitten jullie nu in het echte Costa Rica met wat minder blanke mensen geloof ik
Zo zie je maar weer dat je in het kleinste hokje weer helemaal bij je positieven komt.
Ik wens jullie weer een fantastische tijd in Midden-Amerika en dat we dit werelddeel weer helemaal gaan ervaren door jullie verhalen. Nogmaals dank dat ik door jullie verhalen een wereldreis maak, en ik zie uit naar de belevenissen in Costa Rica , Pas goed op jezelf en elkaar en geniet ervan. I'll pray for your protection.
-
04 Februari 2013 - 00:13
Gea:
he hallo
dat was weer een mooi verhaal van jullie anne je moeder vertelt ze altijd heel mooi op woensdag omdat ik er een paar steeds gemist heb maar deze heb ik zelf ontvangen als je weer in Nederland bent dan kom ik zeker nog een keer thee drinken bij jullie kan je mij van alles vertellen over je rijzen ik wens je nog veel plezier en geen bekeuring meer krijgen he groetjes gea -
04 Februari 2013 - 08:37
Wim En Anja:
Dag lieve mensen. Super jullie verhaal, heerlijk van genoten. Geniet van de komen de maanden die jullie nog samen mogen beleven. Zorg goed voor elkaar. Dikke kus, dikke knuffel, Wim en Anja -
04 Februari 2013 - 10:40
Gerrit En Hermien:
Hallo meiden.
Bedankt voor jullie prachtige verhalen, wat maken jullie veel mee zeg!
Anne, jullie lappen alle regels aan jullie laars, dat wordt straks wat, als je terug bent....moet je weer braaf luisteren naar iedereen.... (en je eigen boetes wel betalen)
Ik vind het heerlijk om op deze maniet mee te leven met jullie reis. En geniet samen van Costa Rica!!!!
kus van ons allemaal.
Hermien -
04 Februari 2013 - 10:40
Mariette:
Wat weer een ontzettend leuk verhaal! Ik lees jullie verhalen altijd met een glimlach. Wat een dingen maken jullie toch mee.....erg grappig! Heel veel plezier nog de laatste maanden! Geniet er nu nog lekker van! Liefs Mariette
-
04 Februari 2013 - 12:56
Joke Vd Vegte:
he meiden! weer een geweldig verhaal! Super dat jullie zo veel mooie dingen beleven. Geniet maar lekker van elk moment van jullie grote avontuur!
gr Gerard en Joke -
04 Februari 2013 - 14:40
Marlene:
Hallo Anne en Melanie!
Wat hebben wij dan toch een saai leven haha!
Wat een belevenissen, erg leuk om te lezen. Jullie maken er een super leuk verhaal van, waar je echt even voor moet gaan zitten!
Bedankt voor het delen!!
Groeten Marlene xoxoxo -
04 Februari 2013 - 15:54
Emily:
Wauw, weer een super verhaal! Heerlijk, alle dingen die jullie meemaken op jullie reis!
Geniet van Costa Rica en veel plezier!
Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal :)
Liefs Emily -
04 Februari 2013 - 16:08
Christian Braakman:
ha Anne hier een bericht van Christian Braakman
ik heb net jou verhaal met Anja gelezen, wel leuk vond ik.
heb je wel zoveel geld om al die boetes te betalen????
ik zit nu al op het voortgezet onderwijs, en moet veel huiswerk maken.
En ik ben ook bijna jarig…en ik weet al wat ik voor mijn verjaardag krijg………………een tablet………ik hoop dat je verder nog een goeie reis hebt en de groetjes van Christian Braakman.
-
04 Februari 2013 - 20:39
Gerda:
Hallo dames,
Wat hebben jullie alweer veel beleefd. Erg leuk om te lezen. En ook erg lachwekkend en grappig af en toe. Gelukkig toch eindelijk op de goeie plek belandt. Veel plezier in Costa Rica.
Liefs Gerda -
04 Februari 2013 - 22:50
Bea Y Gerard Denis Y Los Niños:
Mejor chicas,
mostrando una historia maravillosa, pero disfrutar de la hermosa creación mundo fina que es decir es menos vengas, siempre en el buen lugar. Caballos de carreras no es demasiado difícil con el Costa Rica, tienes pero repito una multa a usted...Allí probablemente pueden usar unos € € €. deseándoles la protección de Dios.
Bea y Gerard Denis y los niños -
06 Februari 2013 - 20:16
Opa En Oma:
Lieve meisjes
wat fijn dat we weer wat van jullie mochten horen, en wat een belevenissen hebben jullie weer meege
maakt opa zit altijd te luisteren, en oma leest voor,hoe krijgen jullie het altijd voor elkaar, dat alles,
ook steeds nog weer goed komt,knap hoor,het is wel de reis van jullie leven, dat geloven we direct
we hopen zo dat het verder ook goed mag verlopen, en dat jullie nog veel mogen genieten
opa en oma kijken er wel naar uit dat het weer zo ver is, dat we elkaar weer mogen ontmoeten
maar we gedenken jullie elke dag in ons gebed, en dan mogen we het ook rustig afwachten
tot de tijd daar is , dat jullie weer thuis zijn
veel liefs van ons opa en oma Braakman -
07 Februari 2013 - 16:56
Renske:
Hola Chicka's!
Leuk verhaal.
Genieten nu je daar nog bent!
xx van jullie Bangkok-vriendinnetje. -
10 Februari 2013 - 20:58
Ruud Plenter :
hallo melanie ik vind jullie wel heel erg stoer zolang en ver weg van het vertrouwde holland
geniet erg van jullie verhalen , net of ik zelf het beleef ,
genietse -
12 Februari 2013 - 11:39
Lisette:
Hoi meiden,
Wat weer een prachtig verhaal, vooral van de verkeerde vlucht haha. Daar gaat jullie budget;). Heel veel plezier nog de laatste maanden en geniet er met volle teugen van maar dat is jullie wel toevertrouwd! XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
