Life in Australia
Door: Melanie en Anne
Blijf op de hoogte en volg Mélanie en Anne
17 November 2012 | Australië, Sydney
Hallo trouwe volgers,
Hier weer een verslagje van ons. We willen jullie graag op de hoogte brengen van de laatste belevenissen hier in Australie. En voordat we een update gaan doen willen we jullie eerst weer bedanken voor alle leuke reacties die we steeds krijgen. Het is erg leuk om te merken dat er op afstand met ons meegeleefd wordt! Jullie zullen wel denken: Nog steeds in Australie? Ja hoor, we zijn er nog steeds. We moeten namelijk nog een nieuwtje vertellen. Twee maanden geleden waren we nog in Azie en kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat we best wel korte tijd hadden voor het reizen in Australie, Nieuw-Zeeland en Centraal Amerika. In eerste instantie zouden we 5 weken in Australie verblijven, 3 weken in Nieuw-Zeeland en daarna 7 weken in Centraal Amerika. Super kort eigenlijk. Dus na wat gepuzzel en veel gepraat kwamen we tot de conclusie dat we als enige mogelijkheid hadden om onze reis met 3,5 maanden te verlengen. Alsof 6,5 maanden nog niet genoeg is horen we jullie denken. Tja, wat houdt ons tegen? We zijn jong, vrij en ongebonden en hebben het super naar ons zin samen. Dit is de tijd van ons leven dus we moeten het er nu van nemen. Je gaat niet snel weer terug naar Australie of Nieuw-Zeeland, dus we besloten er maar wat weekjes bij aan te plakken. We blijven nu in totaal 10 maanden weg en zullen op 6 mei 2013 weer op Nederlandse bodem staan. Nu mogen jullie nog 3,5 maand langer van onze verslagjes genieten.;)
Het reizen gaat nog steeds super goed, we trekken steeds van plek naar plek en blijven meestal rond de 4 dagen op een plek staan. Inmiddels hebben we op 11 verschillende plekken gestaan. En je gelooft het of niet, alle plekken zijn tot nu toe gratis plekken geweest. We proberen dit echt tot het einde vol te houden. We hebben in de afgelopen weken al heel wat diverse plekjes gehad, daar zullen we nog meer over vertellen. Na ons vorige verslag hebben we eerst een week met onze tent in de duinen gekampeerd. Dit was in het plaatsje Woodgate, een leuk vakantieplaatsje met een prachtig strand. Elke dag zagen we wel een groep wilde kangaroos die in het bos of vlakbij de tent liepen. Enorm gaaf om zulke beesten in het wild te zien. Anne heeft het hardlopen weer opgepakt en heeft hier regelmatig langs het stand hardgelopen of samen met Melanie een lange strandwandeling gemaakt. Ook zijn we een dagje naar een stad verderop geweest om die te bezoeken. Helaas hadden we op deze plek wel erg last van steekvliegen. Dit waren echt dikke, grote vliegen die vooral op eten af kwamen. Hierdoor waren we genoodzaakt om te koken in de tent. Pff, het leek ‘s avonds wel de plaatselijke cafeteria, wat een baklucht! We hebben trouwens op veel plekken wel last van muggen, steekvliegen of zandvliegjes. Die laaste zijn hele leuke vliegjes die je nauwelijks ziet, maar die ervoor zorgen dat je helemaal onder de rode vlekken zit en knettergek wordt van de jeuk. We hebben pas gehoord dat ze je niet steken, maar op je plassen. IEHL!
De laatste dag was het slecht weer in Woodgate en hebben we maar besloten om verder te trekken naar de volgende plek. Nadat we ons boeltje weer bij elkaar gepakt hadden hebben we 5 uur gereden naar Jacobs Well. Hier hebben we gekampeerd bij een boer op zijn weiland. We hadden het uitzicht op een prachtig uitgestrekt landschap. We keken uit op bergen, graanvelden en bos. Vooral de zonsondergang was mooi daar! Dit landschap is trouwens typerend voor het binnenland van Australie, uitgestrekt en droog. Het grootste gevaar in Australie zijn ook de bosbranden die hier heel veel voorkomen. Wat ook een groot gevaar in Australie is zijn de wilde giftige slangen. Per toeval hoorden we van de boer dat er op ons kampeerplekje de op twee na giftigste slangen van de wereld leefden. De bruine slang. We zijn mooi blijven staan en hebben ‘s avonds even een extra keer in onze slaapzak gekeken en dat was voldoende ;). Toen we weer wilden vertrekken uit Jacobs Well wilde de auto niet meer starten. Oeps, accu leeg. Iets te lang naar de radio geluisterd gisteren, hihi. Geen nood aan de man want Anne is meteen in haar pyjama en met een suffe slaapkop hulp gaan halen. Bij het eerste de beste huis was het raak en wilde de man ons meteen helpen. Zelfs in je pyjama en met een slaapkop willen ze je nog helpen hier, in dit geval fijn om een meisje te zijn! ;)
Toen de auto weer aan de praat was zijn we richting de volgende plek gereden. Hier vielen ons de vreemde typetjes meteen op. De gemiddelde man heeft een staart of vlecht tot aan zijn kont en zijn baard is niet veel korter. Het lijkt wel of niemand hier geld voor slippers of schoenen heeft want iedereen loopt op blote voeten. Dit doen trouwens heel veel mensen in Australie. Gewoon in de supermarkt, op straat en zelfs in openbare toiletten lopen ze gewoon met hun blote poten naar binnen. Wij vinden het allebei te ranzig voor woorden. We waren beland in Byron Bay; City of love and peace. Het walhalla voor hippievolk. Niets is te gek en wij liepen duidelijk uit de mode in onze spijkerbroekjes en basic shirtje. De gekste creaties kwamen we tegen. Jurken waar mijn oma nog niet mee over straat wil en bloushes met printen waar een clown een moord voor zou plegen. Zonde dat wij onze verkleedkleren zijn vergeten. Ondanks de gekke mensen voelde de sfeer goed in het centrum. We hebben even een bezoek gebracht aan de plaatselijke kringlopen. Dit doen we tegenwoordig in elke plek waar we komen. We kunnen het niet laten om even binnen te snuffelen of er nog wat leuks te koop is voor een habbekrats. Anne was is in Nederland al besmet met een liefde voor kringlopen, maar Melanie is inmiddels ook verkocht.
Vlak buiten Byron Bay hebben we in het plekje Ballina onze tent opgezet. Dit maal zijn we stiekem een villa park opgereden en hebben we ons tentje opgezet op een heuveltje tussen de bomen. We hebben hem uit het zicht gezet en hadden het uitzicht op dikke villa’s. Wij hadden onze eigen villa op het villapark, kan niet beter!:) De auto hadden we een eind verderop geparkeerd zodat niemand argwaan zou krijgen van een auto naast een heuvel, slim he. We hebben hier dagen aan het strand gelegen, gewandeld en zijn nog een dag naar Byron Bay geweest. Daar was het meest oosterlijke punt van Australie. Nadat we hier even hadden geluncht zijn we op het strand neergeploft. Echt prachtige stranden hier. Ook hebben we weer een keer geskyped met onze familie en wat vrienden. We skypen heel af en toe, dus was het heerlijk om weer even wat mensen van thuis te spreken. De laatste dag in Ballina werd ons stiekeme plekje toch ontdekt en kwam de politie ons weg jagen. We wilden toch al vertrekken dus dit was niet erg.
Jullie zullen wel denken dat wij nooit douchen omdat we altijd zomaar overal staan, maar inmiddels zijn we aardig goed geworden in het zoeken van douches. Om de dag gaan we op zoek en hebben ook hierin al veel diverse plekken gehad. Soms gaan we naar een haven, hier hebben ze toiletgebouwen die op slot zitten. We doen dan net of wij ook in de haven liggen en lopen snel het toiletgebouw binnen wanneer iemand er uit komt. Dit zelfde truckje halen we ook uit op campings. We rijden zo de camping op, parkeren de auto, nemen een douche en rijden de camping weer af. Zo hebben onze ouders ons niet opgevoed hoor, haha!
Na Byron Bay zijn we verder getrokken naar Crescent Head. Hier hebben we gekampeerd in een National Park. Kamperen in een National Park is net zo verboden als op alle andere plekken waar we vaak staan. Maar goed, uit het zicht en tussen de bosjes hebben we een aantal dagen heel mooi gestaan. Na 3 dagen werd Melanie ‘s ochtends wakker en lag ze op de grond. Luchtbed lek. Na een telefoontje naar de outdoorzaak kregen we het voor elkaar om een nieuw luchtbed te krijgen.
De volgende dag hebben we deze opgehaald en zijn meteen op zoek gegaan naar een nieuwe kampeerplek. Dit keer was het lastiger. Meestal hebben we na 20 minuten of korter al een plek gevonden. Vandaag hebben we een uur rondgereden en vonden we niks. Uiteindelijk zagen we een mooi stuk gras wat iemand zijn achtertuin bleek te zijn. We trokken onze stoute schoenen aan en zijn gaan vragen of we daar een paar dagen mochten kamperen. Met goedkeuring van moeder de vrouw mochten we daar staan. Het bleken ontzettende aardige mensen te zijn met twee kleine kindjes. De volgende dag werden we uitgenodigd voor de thee met taart. Heel erg leuk!
De dagen vliegen voorbij hier, het is echt niet te bevatten. We beseffen helemaal niet dat we al bijna 5 maanden aan het reizen zijn. Elke dag genieten we weer van dagelijkse dingetjes. Boodschappen, afwassen, koken etc. Daar gaat ook veel meer tijd in zitten dan thuis. Koken op een klein gaspitje kost al zo een uur. Maar juist hier geven die kleine dagelijkse dingen best veel voldoening en is het samen gezellig om te doen. We lezen nog steeds veel, wandelen, gaan stadjes bezoeken, liggen aan het strand, spelen spelletjes en maken bovenal veel lol. Ook zingen we soms kort de sterren van de hemel, we hebben inmiddels het hele kroeg repertoire wel gehad.
Op dit moment bevinden we ons in Noord Sydney. Hier hebben we onze tent opgezet op een bouwterrein in de wijk Bonnie Head. Op deze plek liepen er elke avond walibi’s rond onze tent die heel nieuwschierig kwamen kijken wat voor gekke tent daar opeens stond. Zo gaaf! Bonnie Head is ongeveer 10 minunten met de auto vanaf het centrum. Super uniek eigenlijk dat we hier een plekje hebben kunnen vinden, want alles is helemaal volgebouwd. Twee dagen geleden hebben we Sydney bezocht. We hebben vanaf hier de trein naar het centrum genomen, want een parkeerplaats in Sydney is net zo uniek als een oase in de woestijn. We hebben een dag in Sydney rondgelopen, wat gewinkeld en de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad bekeken. Om eerlijk te zijn waren we vrij snel klaar met Sydney, wat een drukte, wat een mensen en wat een gebouwen.We zijn dat niet meer zo gewend na die rustige plekjes waar we de laatste tijd zijn. Doe ons maar een tentje in de natuur met wilde walibi’s en kangaroos rond de tent. Wij worden liever tot vervelends toe ‘s ochtends wakker gemaakt door vogels die allemaal proberen het hardste geluid te produceren.
Nee, die prachtige natuur daar kan geen winkelcentrum, mooie kleren of een bruisend stadsleven tegenop!
Liefs uit Aussie
Hier weer een verslagje van ons. We willen jullie graag op de hoogte brengen van de laatste belevenissen hier in Australie. En voordat we een update gaan doen willen we jullie eerst weer bedanken voor alle leuke reacties die we steeds krijgen. Het is erg leuk om te merken dat er op afstand met ons meegeleefd wordt! Jullie zullen wel denken: Nog steeds in Australie? Ja hoor, we zijn er nog steeds. We moeten namelijk nog een nieuwtje vertellen. Twee maanden geleden waren we nog in Azie en kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat we best wel korte tijd hadden voor het reizen in Australie, Nieuw-Zeeland en Centraal Amerika. In eerste instantie zouden we 5 weken in Australie verblijven, 3 weken in Nieuw-Zeeland en daarna 7 weken in Centraal Amerika. Super kort eigenlijk. Dus na wat gepuzzel en veel gepraat kwamen we tot de conclusie dat we als enige mogelijkheid hadden om onze reis met 3,5 maanden te verlengen. Alsof 6,5 maanden nog niet genoeg is horen we jullie denken. Tja, wat houdt ons tegen? We zijn jong, vrij en ongebonden en hebben het super naar ons zin samen. Dit is de tijd van ons leven dus we moeten het er nu van nemen. Je gaat niet snel weer terug naar Australie of Nieuw-Zeeland, dus we besloten er maar wat weekjes bij aan te plakken. We blijven nu in totaal 10 maanden weg en zullen op 6 mei 2013 weer op Nederlandse bodem staan. Nu mogen jullie nog 3,5 maand langer van onze verslagjes genieten.;)
Het reizen gaat nog steeds super goed, we trekken steeds van plek naar plek en blijven meestal rond de 4 dagen op een plek staan. Inmiddels hebben we op 11 verschillende plekken gestaan. En je gelooft het of niet, alle plekken zijn tot nu toe gratis plekken geweest. We proberen dit echt tot het einde vol te houden. We hebben in de afgelopen weken al heel wat diverse plekjes gehad, daar zullen we nog meer over vertellen. Na ons vorige verslag hebben we eerst een week met onze tent in de duinen gekampeerd. Dit was in het plaatsje Woodgate, een leuk vakantieplaatsje met een prachtig strand. Elke dag zagen we wel een groep wilde kangaroos die in het bos of vlakbij de tent liepen. Enorm gaaf om zulke beesten in het wild te zien. Anne heeft het hardlopen weer opgepakt en heeft hier regelmatig langs het stand hardgelopen of samen met Melanie een lange strandwandeling gemaakt. Ook zijn we een dagje naar een stad verderop geweest om die te bezoeken. Helaas hadden we op deze plek wel erg last van steekvliegen. Dit waren echt dikke, grote vliegen die vooral op eten af kwamen. Hierdoor waren we genoodzaakt om te koken in de tent. Pff, het leek ‘s avonds wel de plaatselijke cafeteria, wat een baklucht! We hebben trouwens op veel plekken wel last van muggen, steekvliegen of zandvliegjes. Die laaste zijn hele leuke vliegjes die je nauwelijks ziet, maar die ervoor zorgen dat je helemaal onder de rode vlekken zit en knettergek wordt van de jeuk. We hebben pas gehoord dat ze je niet steken, maar op je plassen. IEHL!
De laatste dag was het slecht weer in Woodgate en hebben we maar besloten om verder te trekken naar de volgende plek. Nadat we ons boeltje weer bij elkaar gepakt hadden hebben we 5 uur gereden naar Jacobs Well. Hier hebben we gekampeerd bij een boer op zijn weiland. We hadden het uitzicht op een prachtig uitgestrekt landschap. We keken uit op bergen, graanvelden en bos. Vooral de zonsondergang was mooi daar! Dit landschap is trouwens typerend voor het binnenland van Australie, uitgestrekt en droog. Het grootste gevaar in Australie zijn ook de bosbranden die hier heel veel voorkomen. Wat ook een groot gevaar in Australie is zijn de wilde giftige slangen. Per toeval hoorden we van de boer dat er op ons kampeerplekje de op twee na giftigste slangen van de wereld leefden. De bruine slang. We zijn mooi blijven staan en hebben ‘s avonds even een extra keer in onze slaapzak gekeken en dat was voldoende ;). Toen we weer wilden vertrekken uit Jacobs Well wilde de auto niet meer starten. Oeps, accu leeg. Iets te lang naar de radio geluisterd gisteren, hihi. Geen nood aan de man want Anne is meteen in haar pyjama en met een suffe slaapkop hulp gaan halen. Bij het eerste de beste huis was het raak en wilde de man ons meteen helpen. Zelfs in je pyjama en met een slaapkop willen ze je nog helpen hier, in dit geval fijn om een meisje te zijn! ;)
Toen de auto weer aan de praat was zijn we richting de volgende plek gereden. Hier vielen ons de vreemde typetjes meteen op. De gemiddelde man heeft een staart of vlecht tot aan zijn kont en zijn baard is niet veel korter. Het lijkt wel of niemand hier geld voor slippers of schoenen heeft want iedereen loopt op blote voeten. Dit doen trouwens heel veel mensen in Australie. Gewoon in de supermarkt, op straat en zelfs in openbare toiletten lopen ze gewoon met hun blote poten naar binnen. Wij vinden het allebei te ranzig voor woorden. We waren beland in Byron Bay; City of love and peace. Het walhalla voor hippievolk. Niets is te gek en wij liepen duidelijk uit de mode in onze spijkerbroekjes en basic shirtje. De gekste creaties kwamen we tegen. Jurken waar mijn oma nog niet mee over straat wil en bloushes met printen waar een clown een moord voor zou plegen. Zonde dat wij onze verkleedkleren zijn vergeten. Ondanks de gekke mensen voelde de sfeer goed in het centrum. We hebben even een bezoek gebracht aan de plaatselijke kringlopen. Dit doen we tegenwoordig in elke plek waar we komen. We kunnen het niet laten om even binnen te snuffelen of er nog wat leuks te koop is voor een habbekrats. Anne was is in Nederland al besmet met een liefde voor kringlopen, maar Melanie is inmiddels ook verkocht.
Vlak buiten Byron Bay hebben we in het plekje Ballina onze tent opgezet. Dit maal zijn we stiekem een villa park opgereden en hebben we ons tentje opgezet op een heuveltje tussen de bomen. We hebben hem uit het zicht gezet en hadden het uitzicht op dikke villa’s. Wij hadden onze eigen villa op het villapark, kan niet beter!:) De auto hadden we een eind verderop geparkeerd zodat niemand argwaan zou krijgen van een auto naast een heuvel, slim he. We hebben hier dagen aan het strand gelegen, gewandeld en zijn nog een dag naar Byron Bay geweest. Daar was het meest oosterlijke punt van Australie. Nadat we hier even hadden geluncht zijn we op het strand neergeploft. Echt prachtige stranden hier. Ook hebben we weer een keer geskyped met onze familie en wat vrienden. We skypen heel af en toe, dus was het heerlijk om weer even wat mensen van thuis te spreken. De laatste dag in Ballina werd ons stiekeme plekje toch ontdekt en kwam de politie ons weg jagen. We wilden toch al vertrekken dus dit was niet erg.
Jullie zullen wel denken dat wij nooit douchen omdat we altijd zomaar overal staan, maar inmiddels zijn we aardig goed geworden in het zoeken van douches. Om de dag gaan we op zoek en hebben ook hierin al veel diverse plekken gehad. Soms gaan we naar een haven, hier hebben ze toiletgebouwen die op slot zitten. We doen dan net of wij ook in de haven liggen en lopen snel het toiletgebouw binnen wanneer iemand er uit komt. Dit zelfde truckje halen we ook uit op campings. We rijden zo de camping op, parkeren de auto, nemen een douche en rijden de camping weer af. Zo hebben onze ouders ons niet opgevoed hoor, haha!
Na Byron Bay zijn we verder getrokken naar Crescent Head. Hier hebben we gekampeerd in een National Park. Kamperen in een National Park is net zo verboden als op alle andere plekken waar we vaak staan. Maar goed, uit het zicht en tussen de bosjes hebben we een aantal dagen heel mooi gestaan. Na 3 dagen werd Melanie ‘s ochtends wakker en lag ze op de grond. Luchtbed lek. Na een telefoontje naar de outdoorzaak kregen we het voor elkaar om een nieuw luchtbed te krijgen.
De volgende dag hebben we deze opgehaald en zijn meteen op zoek gegaan naar een nieuwe kampeerplek. Dit keer was het lastiger. Meestal hebben we na 20 minuten of korter al een plek gevonden. Vandaag hebben we een uur rondgereden en vonden we niks. Uiteindelijk zagen we een mooi stuk gras wat iemand zijn achtertuin bleek te zijn. We trokken onze stoute schoenen aan en zijn gaan vragen of we daar een paar dagen mochten kamperen. Met goedkeuring van moeder de vrouw mochten we daar staan. Het bleken ontzettende aardige mensen te zijn met twee kleine kindjes. De volgende dag werden we uitgenodigd voor de thee met taart. Heel erg leuk!
De dagen vliegen voorbij hier, het is echt niet te bevatten. We beseffen helemaal niet dat we al bijna 5 maanden aan het reizen zijn. Elke dag genieten we weer van dagelijkse dingetjes. Boodschappen, afwassen, koken etc. Daar gaat ook veel meer tijd in zitten dan thuis. Koken op een klein gaspitje kost al zo een uur. Maar juist hier geven die kleine dagelijkse dingen best veel voldoening en is het samen gezellig om te doen. We lezen nog steeds veel, wandelen, gaan stadjes bezoeken, liggen aan het strand, spelen spelletjes en maken bovenal veel lol. Ook zingen we soms kort de sterren van de hemel, we hebben inmiddels het hele kroeg repertoire wel gehad.
Op dit moment bevinden we ons in Noord Sydney. Hier hebben we onze tent opgezet op een bouwterrein in de wijk Bonnie Head. Op deze plek liepen er elke avond walibi’s rond onze tent die heel nieuwschierig kwamen kijken wat voor gekke tent daar opeens stond. Zo gaaf! Bonnie Head is ongeveer 10 minunten met de auto vanaf het centrum. Super uniek eigenlijk dat we hier een plekje hebben kunnen vinden, want alles is helemaal volgebouwd. Twee dagen geleden hebben we Sydney bezocht. We hebben vanaf hier de trein naar het centrum genomen, want een parkeerplaats in Sydney is net zo uniek als een oase in de woestijn. We hebben een dag in Sydney rondgelopen, wat gewinkeld en de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad bekeken. Om eerlijk te zijn waren we vrij snel klaar met Sydney, wat een drukte, wat een mensen en wat een gebouwen.We zijn dat niet meer zo gewend na die rustige plekjes waar we de laatste tijd zijn. Doe ons maar een tentje in de natuur met wilde walibi’s en kangaroos rond de tent. Wij worden liever tot vervelends toe ‘s ochtends wakker gemaakt door vogels die allemaal proberen het hardste geluid te produceren.
Nee, die prachtige natuur daar kan geen winkelcentrum, mooie kleren of een bruisend stadsleven tegenop!
Liefs uit Aussie
-
17 November 2012 - 08:28
Hans Diekmann:
Wat heerlijk om te lezen dat jullie het zo naar de zin hebben en hoe creatief jullie bezig zijn. -
17 November 2012 - 08:44
Nelleke:
Genietse!!! :) -
17 November 2012 - 09:26
Willemien:
Heeerlijk leven door Melanie en Anne!
Mooi verhaal weer. Lekker genieten. Dikke kus -
17 November 2012 - 10:34
Annemiek:
Hoi Anne en Melanie,
Wat ontzettend leuk dat wij elke keer weer van jullie verhalen mogen genieten! Top!!
Dikke kus -
17 November 2012 - 16:28
Judith:
Lieve meiden,
Top verhaal wat ik zojuist bij Mc. Donalds in Assen heb zitten lezen.
Buikpijn van de lach........maar niet om het een of ander hoor, jullie lopen daar wel wat arrogant rond geloof ik, andere mensen noemen jullie Eppies en apen......Pfff !!!! zo heb ik je niet opgevoed Mélanietje!! Beetje respect he!
De Kringloop heeft best goede spullen he, dus die hobby gaan we delen haha....
Wat zullen jullie een geld besparen met al die "gratis" kampeerplaatsen en douches, wel af en toe een fooitje toch??
De natuur is echt supermooi en wat een lieve diertjes wonen daar.
De stekertjes moeten jouw bloed weer hebben schat? Wat een pech!!
Wat ben ik blij dat jullie het zo goed hebben samen, de lol er nog lang niet af is.
Ga zo door, groot gelijk dat jullie langer blijven hoor, nu kan het nog....
Geniet met volle teugen en doe vooral voorzichtig zodat je geen krokodillen of slangen beet opdoet.
Veel liefs en dikke kussen voor jullie allebei
Hvj XXX
mam
-
17 November 2012 - 18:40
Gerda:
Hallo meiden,
Wat weer leuk wat van jullie te horen. Blij dat jullie het nog steeds naar de zin hebben. Je hebt al een mooi bruin kleurtje Mélanie (daar kan ik inmiddels niet meer tegenop). Gaaf zeg zomaar kangaroes in het wild.
Geniet ervan.
Liefs Gerda -
17 November 2012 - 19:04
Opa En Oma:
Lieve kinderen
fijn weer iets van jullie te horen,wat een belevenis, als jullie mee maken, we genieten er wel van
en zijn heel blij als we weer wat van jullie horen, en voor al goede berichten, dat het jullie daar goed gaat, maar wel griezelig, met die slangen, kijken jullie goed uit?opa en oma vinden hetmaar niets
maar Anne je kent onze zorgen wel he'
we wenzen jullie nog een heel mooie tijd , het duurt oma wel wat lang,Anne,maar je hebt geloven we
geen heimwee, en hebben het goed met elkaar,zo als we lezen, en dat scheelt veel
we denken veel aan je Anne, samen met je vriendin, gedenken we jullie in ons gebed
veel liefs van opa en oma
-
18 November 2012 - 11:33
Wim Bulthuis:
Ongelovelijk bedankt dat ik op de zondagmorgen weer een fantastisch verhaal mag lezen van 2 dames die zo vindingrijk zijn in het zoeken naar goedkope plekjes, goedkoop douchen, goedkope autoreparaties, goedkope winkeltjes jullie lijken wel zeeuwse meisjes, "geen cent te veel hoor".
Jullie praten dan wel over een verlenging van jullie wereldreis maar op deze vindingrijkheid vraag ik me af wanneer we horen van een volgende verlenging. En je hebt helemaal gelijk Now is the time to do such things. Geniet ervan
Waar je misschien wel helemaal niet mee bezig bent , en wat ik je toch even wil laten weten is dat wij sinds gisteren (17-11-2012) weer opgescheept zitten met die Spaanse vent.
Je weet ieder jaar komt hij met zijn hulpjes aan in die ouderwetse boot, de kinderen blij , en door de volwassenen wordt er geloot.
Oh ja je kent hem zeker nog uit je vroegere jaren. die man met die meiter en lange staf, en die Pieten maar rennen, ze zijn gewoon bekaf.
Toch is het weer een leuke tijd , alles weer gezellig en er worden zelfs gedichtjes voorbereid.
Het heeft zoals je ziet mij alweer in de ban , meiden het gaat je goed en geniet ervan. -
18 November 2012 - 15:18
Oma En Opa Versluis:
Hallo Melanie en Anne,
Met belangstelling en lichte afgunst van opa lezen we jullie verslagen. In de grote Bos Wereldatlas hebben we jullie kampeerplaatsen opgezocht. Behalve Sydney hebben we het juppendorp Byron Bay en Ballina kunnen vinden. Wat een immens groot land!. Als je daarvan een goede indruk wil hebben mag je wel 5 jaar blijven.
Nieuw Zeeland zul je merken is beter te overzien. Als je niet te lang op een plek blijft, kun je het hele land bereizen.
Dat jullie wat langer blijven, groot gelijk! Door low budget te reizen, hebben jullie het zelf verdiend. Er is nog een ander voordeel: als jullie terugkomen is het in Nederland crisis. Iedereen moet het met minder doen. Voor jullie geen probleem, jullie zijn niet anders gewend.
Groeten van oma en opa Versluis.
-
18 November 2012 - 20:16
Oma Dijk:
Dag Lieve Anne en Melanie,
Heel veel groeten en een dikke kus van Oma.
"Wel oe beste doen en goed veur later zorgnn"
Ook veel liefs van de familie uit de Kloosterhof,
en sluiten ons in alle opzichten aan bij de woorden
van je Oma's en Opa, Anne.
Oma, Gerard en Bea, Andre en Gerlien, Jan en Sabine -
21 November 2012 - 09:44
Hermien P:
Lieve meiden,
De tijd van je leven!!!!
Geniet er samen intens van!
dikke kus van ons allemaal,
G, H, J, L, B, T Paarhuis -
21 November 2012 - 12:36
Lisette D:
Hallo dames,
Leuk om weer een verslag van jullie te lezen. Zo te zien hebben jullie het erg naar de zin en genieten jullie volop. Super leuk ook voor jullie dat jullie nog wat langer weg blijven, kunnen jullie nog meer mooie plekken zien! Een ding missen jullie wel (als het tenminste gaat vriezen in Nederland): schaatsen;)
Geniet ervan en pas goed op elkaar!
Liefs -
01 December 2012 - 13:20
Emmy:
Hello girls,
Wat super om jullie verhalen te lezen en de foto's te zien. Leuk hoor, om zo'n avontuurlijk achternichtje te hebben! Maar wel goed dat er in Nederland een legertje bidders voor jullie is, want jullie beschermengelen draaien volgens mij wel overuren ;-) Niet al te naïef zijn, hoor!
Gaan jullie nog naar West-Australië? Dan hebben we vast nog wel wat logeeradresjes voor jullie.
Nog heel veel plezier en we blijven regelmatig checken of er alweer een nieuw bericht van jullie is.
Liefs,
Emmy Bijl
(mede namens Dick en zoon Marnix, die ook meeleest)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
