No worries mate!!
Door: Melanie en Anne
Blijf op de hoogte en volg Mélanie en Anne
20 Oktober 2012 | Australië, Gladstone
Hoi allemaal,
Hier zijn we weer, nu vanuit Australie. Een nieuw continent, een nieuw avontuur! En we kunnen jullie vertellen, in de afgelopen twee weken is er alweer genoeg gebeurd om jullie over op de hoogte te brengen.
De laatste dag in Azie, op Nusa Lembongan, zijn we druk geweest met onze tassen inpakken en hebben we om 4 uur de boot naar het vaste land van Bali genomen. Daar hebben we de bus gepakt naar het vliegveld om ‘s avonds naar Australie te vliegen. Beiden hadden we helemaal geen zin om Bali te verlaten, we zaten op de boot met een kater gevoel. Je weet wel, wat je hebt op de eerste dag nadat je weer terugkomt van een vakantie. Nouja , in ieder geval een teken dat we het erg leuk hebben gehad op Bali. We zijn om 11 uur s’avonds vertrokken met het vliegtuig naar Darwin. Daar hadden we een tussenstop van 3 uur en zijn daarna doorgevlogen naar Cairns. Hier kwamen we om 10 uur ‘s ochtends aan. Voordat we uiteindelijk het vliegveld uit waren duurde het wel even. Onze tassen werden helemaal over hoop gehaald. Geen eten uit Azie? Geen hout uit Azie? Geen verdere spullen uit Azie? Toen we uiteindelijk onze tassen uitgepakt en weer ingepakt hadden liepen we het vliegveld uit. De grote vraag was toen: wat gaan we nu doen? We hadden nog geen concrete plannen gemaakt. De eerste cultuurshock die we opliepen kwam toen we even een flesje water wilden kopen op het vliegveld. $ 5,70. Wow, wat een bedrag! We zijn drie maanden de prijzen van Azie gewend en dit is toch wel even andere koek. We besloten om een pendelbus naar de tourist information te nemen om daar informatie te vragen over geschikte plekken om een auto te kopen. Daar aangekomen hebben we onze tassen gedumpt en zijn op weg gegaan naar garages, autohandelaren en backpackershostels om op zoek te gaan naar een auto. De grootste klus die je je maar kunt bedenken. Sowieso is dat al niet makkelijk, maar voor twee meiden met 0,0 verstand van auto’s is het al helemaal een hel. Kleur, kilometers, bouwjaar, zuinigheid, banden, registratie, keuring, verzekering…en dan nog een passende prijs??! HELP! Al snel besloten we om geen auto van andere backpackers te kopen omdat die auto’s vaak oud en erg ruig gebruikt zijn, en omdat we dan niet weten of er wat mis is met de auto. Daarom zijn we in totaal 5 garages langs gegaan en bij de laatste was het raak. Achter in de hoek van de garage stond een klein wit auto’tje. We keken ernaar en waren op slag verliefd. Wat een schatje!:) Nadat we een goede inspectie gedaan hadden (zitten er wel spiegeltjes op de zonnekleppen? Doet de radio het wel? Is de kleur wel mooi?) moesten we uiteraard ook nog een kijkje onder de motorkap nemen. Ons motto was: gewoon doen alsof we er verstand van hebben, dan gelooft die garagekerel het ook wel. Na een beetje onderhandelen en een paar keer lachen hebben we ook nog $ 500 van de prijs af weten te lullen. En zo werden we op de eerste dag in Australie trotse eigenaren van een Toyota Starlet, geboren in 1998 en 135.000 kilometertjes gereden. Yes! Over twee dagen konden we de auto pas ophalen, daarom mochten we een leenauto mee om die tijd te overbruggen. Een oud barrel dat enorm veel kabaal maakte, hebben we de eerste twee dagen gebruikt als slaapplek en vervoer. De eerste twee nachten in Cairns hebben we doorgebracht op een bouwterein net buiten de stad en naast de Mac. Gewoon de voorstoelen plat, oordoppen in en slapen maar. Tja, soms is backpacken afzien. De twee dagen daarna zijn we druk bezig geweest met alle kampeerspullen aanschaffen. Een tent, luchtbedden, slaapzakken, een gasfles om op te kunnen koken en een watertank hebben we bij een campingzaak aangeschafd. De rest van alle spullen hebben we bij de 4 kringlopen in Cairns opgescharreld. Een heel karwei, maar erg leuk om te doen. Uiteindelijk hebben we alles voor een habbekrats bij elkaar gescharreld. We hebben zelfs casettebandjes van Bob Marley en Elvis Presley gevonden bij de kringloop,hihi. Ook hebben we in Cairns een duiktrip naar de Great Barrier Reef geboekt. Wauw, de droom van elke duiker is om een keer te duiken in het Great Barrier Reef. Voor Anne als groentje was het helemaal leuk en spannend, de eerste duik na de cursus. We hebben ons tentje ergens op een grasveldje op het industrieterein van Cairns neer geplant en zijn hier nog 4 dagen gebleven. Wild kamperen is hier heel officieel niet toegestaan, maar vaak maken ze hier geen probleem van. Gelijk nadat we alles geinstalleerd hadden kwam de politie een kijkje nemen. We dachten, ja hoor hebben wij weer, nu kunnen we alles weer opbreken en vertrekken. Maar het viel mee, we mochten gewoon blijven staan. Ze kwamen alleen even waarschuwen voor krokodillen en Aboriginals. Deze mensen maken nog al veel lawaai en zuipen en roken de hele dag, dus er bestaat een kans dat ze je overvallen enz. En de tweede avond hetzelfde, kwam er weer politie om ons te waarschuwen. Maar we hadden geen zin om de boel weer in te pakken, dus namen het risico maar voor lief. Al met al hebben we geen problemen gehad, dus het viel allemaal mee. Bij ons vertrek werden we zelfs uitgezwaaid door wat Aboriginals, wat een aardige mensen dachten wij!
Plassen in de bosjes en douchen bij het plaatselijke openluchtzwembad is onderdeel van ons nieuwe leven, haha het echte kamperen. Het leven hier is zo anders dan in Azie. Hier moesten wij beiden heel erg aan wennen. Alles is hier geregeld, alles is ook zo netjes en keurig hier, de mensen zijn bijna allemaal blank, er zijn grote winkelcentra en de supermarkten liggen vol met eten. Wat ons ook enorm opviel was dat erg veel mensen hier enorm dik zijn vergeleken met Azie. Het stikt hier van de fastfoodketens, aan elke weg zit wel een Mac oid. We hadden echt het gevoel dat we de eerste dagen hier in Australie last hadden van een cultuurshock. Vergeleken met de stap van Nederland naar Azie, is deze stap ,weer terug naar een westerse wereld, veel groter. In Cairns hebben we ook nog even lekker onze was in een wasserette gedaan. Wat heerlijk om onze kleren na 3 maanden handwas een keer te wassen in een wasmachine.
Toen kwam de dag van het duiken, dit was echt geweldig. Maar men, dit kostte ons echt een rib uit ons lijf. We zijn de hele dag op pad geweest op een hele grote boot en zijn op twee stekken gaan duiken. Het was super mooi en de duiken gingen goed. We hebben haaien en schildpadden gezien, erg bijzonder.
Na 4 dagen lieten we Cairns voor wat het was en zijn we op pad gegaan met ons auto’tje. Voordat we vetrokken besloten we om geen plannen te maken en op de bonnefooi richting het zuiden te vetrekken. Dit vinden wij beiden een erg leuke manier van reizen: geen plannen en maar zien waar we terecht komen. Dus daar gingen we, met Bob Marley door de speakers op weg naar een nieuwe plek. De wegen en landschappen in Australie zijn kort te omschrijven: droog, dor, plat, af en toe wat bergen en enorm uitgestrekt. Eigenlijk valt er onderweg niet heel veel te zien. Behalve dode kangaroo’s die in bosjes langs de weg liggen. Die dieren blijken nogal dom te zijn en regelmatig op een auto of truck te lopen. Er zijn hier trouwens enorm veel grote Amerikaanse trucks en daar blijven we mooi bij uit te buurt. Onze volgende stop was in Balgal Beach. Een plachtig plekje aan het strand van Rollingstone waar we 4 dagen zijn verbleven. Toen we daar aankwamen wilden we de auto naar een plekje rijden die ons mooi leek om te staan. En ja hoor.....we raakten vast met de auto in het zand. Een domme beginnersfout, waarom zou je naar de grond gaan kijken of je daar kunt rijden? In Nederland hoeft dat ook niet, dus geen moment hebben we hieraan gedacht. Na heel wat gemartel hebben toch maar hulp gevraagd van wat mannen die ook op de camping stonden. Vrouwen in nood wilden ze met alle liefde helpen, er kwam een grote auto aan te pas en die heeft ons er weer uit getrokken. Hier hebben we van geleerd! We hebben de dagen daarna erg veel gerelaxt. Vissen met de buurman, zwemmen, spelletjes spelen, lezen, eten koken en uiteraard heel veel kletsen. Het verbaasde ons laatst dat we na bijna 4 maanden nog steeds zoveel te kletsen hebben, heel gezellig!! De laatste dag op Balgal beach kregen we buren. Een Australische man, Paul, en zijn neef Math kwamen naast ons staan. Met hen hebben we nog gekanood. Toen Anne met Paul aan het kanoen was kwam er een grote schildpad even met zijn kop boven water kijken wat wij toch aan het doen waren, zo gaaf! ‘S avonds hebben we samen bij een kampvuur gezeten en gekletst over Australie. Leuk om verhalen van lokale mensen te horen over dit land.
De dag daarna hebben we de boel weer opgepakt en zijn we verder getrokken naar het zuiden. Helaas konden we na een paar uur niet verder omdat er een enorme bosbrand was uitgebroken en er daardoor een autoongeluk was gebeurd. Toevallig kwamen we Paul en Math weer tegen en zijn we met hen op zoek gegaan naar een plek om die avond te kamperen. We vonden een mooie plek aan de zee, maar na alles expres al in het donker opgezet te hebben werden we daar ‘s avonds laat toch nog weggestuurd, toen we net rustig rond een kampvuurtje zaten. Een varken van een security man kwam aanzetten en wij als twee meiden dachten het wel even met hem te kunnen regelen, dat we na wat te kletsen toch zouden mogen blijven staan. Maar er viel niet naar hem te lachen en te knipogen, hij keek niet eens naar ons! Dus we besloten de boel maar weer af te breken en op een andere plek opnieuw op te zetten. We baalden wel erg, maar ach dat hoorde erbij. Om 12 uur dachten we eindelijk te kunnen gaan slapen, ver uit het zicht. Maar ook bij de tweede plek wist hij ons te vinden. Hoe?, dat mag Joost weten, maar hij stond om kwart over 3 alweer naast de tent te schreeuwen. We moesten als de wiedeweerga weer vertrekken en kregen nog een mooie bekeuring van 200 dollar als souvenier mee naar huis. Dus, de tent maar weer afgebroken en vertrokken… Inmiddels was het al half 5 en besloten we maar om rustig te gaan ontbijten, de zonsopgang te bekijken, en daarna verder te reizen.
Onze volgende stop was op Carmilla beach. Hier zijn we ook 4 dagen geweest. Dit was een geweldige plek aan het strand waar we niemand hoorden, niemand zagen en het strand voor ons alleen hadden. Echt perfecht! Nadat we alles hadden uitgepakt wilden we gaan eten. Melanie liep naar de auto om wat eten te pakken en maakte toen een enorme fout. Ze gooide de deur op slot…..met de sleutels nog op het dashboard. Hahah, zaten we dan in de middle of nowhere. Zonder geld, zonder auto, zonder water. Na een tijdje vloeken en tieren zijn we maar op zoek gegaan naar hulp. En bingo, bij de eerste mensen die we vroegen was het raak! We liepen naar hun camper toe en zagen een klein kereltje met een dikke buik, oorbellen en heel veel tattoo’s. Zo een moesten we hebben! Hij kwam meteen met veel gereedschap en ijzerdraad aanzetten toen we vertelden wat er gebeurd was. Blijkbaar was dit niet de eerste keer dat hij een auto open gebroken had, want hij wist precies hoe hij het moest doen. Al binnen 20 minuten hadden we de sleutels weer in handen, ow wat waren wij blij! Vrouwen en auto’s… als we zo door gaan ligt de auto over 6 weken in het Great Barrier Reef ;).
De dagen op Carmilla beach waren net als die anderen, heel erg relaxt. We hebben standwandelingen gemaakt, schelpen gezocht etc. Ook merken we allebei dat we het koken heel erg leuk vinden om te doen. We hebben een klein pitje op een gasfles en 1 pan. Maar we redden ons prima, we koken uitgebreid en met heel veel verse groenten. Doordat we 3 maanden lang in Azie in restaurantjes gegeten hebben, waren we vergeten hoeveel voldoening het geeft als je zelf je eigen potje kookt. Zelfs pannenkoeken hebben we al gebakken, heerlijk. Na Carmilla beach zijn we vertrokken naar een plek vlakbij Gladstone. Ook op deze plek stond de tent zo weer (zelfs zonder ruzie;)) en hadden we de spullen aan kant, we zijn er inmiddels aardig handig in geworden. ‘S nachts is het aardig koud, toen we de slaapzakken uitzochten zei de man uit de winkel dat deze prima waren. Nou echt niet, brrr!!! Afgelopen nacht bevroren we bijna. We gaan snel op zoek naar dekens, want het lijkt ‘s nachts wel of we in Nederland zijn.
De plekken waar wij kamperen zijn trouwens allemaal gratis.Dit zijn rustplekken waar je voor een aantal dagen gratis kan verblijven. Er is geen stroom, soms water en een wc, maar ook vaak niet. Naast deze rustplekken zijn er ook veel echte campings, maar hier moet je voor betalen. Het is ons doel om 2,5 maand te gaan reizen zonder te betalen voor onze plek. We hopen dat het gaat lukken! Op dit moment hebben we een heel erg relaxt en goed gevoel over Australie. Het is heerlijk om niet meer zo vaak met die backpack op onze rug te hoeven sjouwen. Ook is het heel fijn dat we nu een tent hebben en daardoor echt een eigen plekje. In Azie zaten we altijd in een guesthouse met alleen een kamer. Maar omdat het zo warm was gingen we niet de hele dag op de kamer zitten en kwamen we terecht bij restaurantjes etc. Hier in Australie kunnen we lekker voor de tent hangen en heerlijk buiten leven. Dat vinden we erg fijn. De mensen in Australie zijn allemaal erg aardig en behulpzaam. Het is zoals het nu lijkt een relaxt leventje en zoals ze hier zouden zeggen: No worries mate!!
Dikke kus van Melanie en Anne
Hier zijn we weer, nu vanuit Australie. Een nieuw continent, een nieuw avontuur! En we kunnen jullie vertellen, in de afgelopen twee weken is er alweer genoeg gebeurd om jullie over op de hoogte te brengen.
De laatste dag in Azie, op Nusa Lembongan, zijn we druk geweest met onze tassen inpakken en hebben we om 4 uur de boot naar het vaste land van Bali genomen. Daar hebben we de bus gepakt naar het vliegveld om ‘s avonds naar Australie te vliegen. Beiden hadden we helemaal geen zin om Bali te verlaten, we zaten op de boot met een kater gevoel. Je weet wel, wat je hebt op de eerste dag nadat je weer terugkomt van een vakantie. Nouja , in ieder geval een teken dat we het erg leuk hebben gehad op Bali. We zijn om 11 uur s’avonds vertrokken met het vliegtuig naar Darwin. Daar hadden we een tussenstop van 3 uur en zijn daarna doorgevlogen naar Cairns. Hier kwamen we om 10 uur ‘s ochtends aan. Voordat we uiteindelijk het vliegveld uit waren duurde het wel even. Onze tassen werden helemaal over hoop gehaald. Geen eten uit Azie? Geen hout uit Azie? Geen verdere spullen uit Azie? Toen we uiteindelijk onze tassen uitgepakt en weer ingepakt hadden liepen we het vliegveld uit. De grote vraag was toen: wat gaan we nu doen? We hadden nog geen concrete plannen gemaakt. De eerste cultuurshock die we opliepen kwam toen we even een flesje water wilden kopen op het vliegveld. $ 5,70. Wow, wat een bedrag! We zijn drie maanden de prijzen van Azie gewend en dit is toch wel even andere koek. We besloten om een pendelbus naar de tourist information te nemen om daar informatie te vragen over geschikte plekken om een auto te kopen. Daar aangekomen hebben we onze tassen gedumpt en zijn op weg gegaan naar garages, autohandelaren en backpackershostels om op zoek te gaan naar een auto. De grootste klus die je je maar kunt bedenken. Sowieso is dat al niet makkelijk, maar voor twee meiden met 0,0 verstand van auto’s is het al helemaal een hel. Kleur, kilometers, bouwjaar, zuinigheid, banden, registratie, keuring, verzekering…en dan nog een passende prijs??! HELP! Al snel besloten we om geen auto van andere backpackers te kopen omdat die auto’s vaak oud en erg ruig gebruikt zijn, en omdat we dan niet weten of er wat mis is met de auto. Daarom zijn we in totaal 5 garages langs gegaan en bij de laatste was het raak. Achter in de hoek van de garage stond een klein wit auto’tje. We keken ernaar en waren op slag verliefd. Wat een schatje!:) Nadat we een goede inspectie gedaan hadden (zitten er wel spiegeltjes op de zonnekleppen? Doet de radio het wel? Is de kleur wel mooi?) moesten we uiteraard ook nog een kijkje onder de motorkap nemen. Ons motto was: gewoon doen alsof we er verstand van hebben, dan gelooft die garagekerel het ook wel. Na een beetje onderhandelen en een paar keer lachen hebben we ook nog $ 500 van de prijs af weten te lullen. En zo werden we op de eerste dag in Australie trotse eigenaren van een Toyota Starlet, geboren in 1998 en 135.000 kilometertjes gereden. Yes! Over twee dagen konden we de auto pas ophalen, daarom mochten we een leenauto mee om die tijd te overbruggen. Een oud barrel dat enorm veel kabaal maakte, hebben we de eerste twee dagen gebruikt als slaapplek en vervoer. De eerste twee nachten in Cairns hebben we doorgebracht op een bouwterein net buiten de stad en naast de Mac. Gewoon de voorstoelen plat, oordoppen in en slapen maar. Tja, soms is backpacken afzien. De twee dagen daarna zijn we druk bezig geweest met alle kampeerspullen aanschaffen. Een tent, luchtbedden, slaapzakken, een gasfles om op te kunnen koken en een watertank hebben we bij een campingzaak aangeschafd. De rest van alle spullen hebben we bij de 4 kringlopen in Cairns opgescharreld. Een heel karwei, maar erg leuk om te doen. Uiteindelijk hebben we alles voor een habbekrats bij elkaar gescharreld. We hebben zelfs casettebandjes van Bob Marley en Elvis Presley gevonden bij de kringloop,hihi. Ook hebben we in Cairns een duiktrip naar de Great Barrier Reef geboekt. Wauw, de droom van elke duiker is om een keer te duiken in het Great Barrier Reef. Voor Anne als groentje was het helemaal leuk en spannend, de eerste duik na de cursus. We hebben ons tentje ergens op een grasveldje op het industrieterein van Cairns neer geplant en zijn hier nog 4 dagen gebleven. Wild kamperen is hier heel officieel niet toegestaan, maar vaak maken ze hier geen probleem van. Gelijk nadat we alles geinstalleerd hadden kwam de politie een kijkje nemen. We dachten, ja hoor hebben wij weer, nu kunnen we alles weer opbreken en vertrekken. Maar het viel mee, we mochten gewoon blijven staan. Ze kwamen alleen even waarschuwen voor krokodillen en Aboriginals. Deze mensen maken nog al veel lawaai en zuipen en roken de hele dag, dus er bestaat een kans dat ze je overvallen enz. En de tweede avond hetzelfde, kwam er weer politie om ons te waarschuwen. Maar we hadden geen zin om de boel weer in te pakken, dus namen het risico maar voor lief. Al met al hebben we geen problemen gehad, dus het viel allemaal mee. Bij ons vertrek werden we zelfs uitgezwaaid door wat Aboriginals, wat een aardige mensen dachten wij!
Plassen in de bosjes en douchen bij het plaatselijke openluchtzwembad is onderdeel van ons nieuwe leven, haha het echte kamperen. Het leven hier is zo anders dan in Azie. Hier moesten wij beiden heel erg aan wennen. Alles is hier geregeld, alles is ook zo netjes en keurig hier, de mensen zijn bijna allemaal blank, er zijn grote winkelcentra en de supermarkten liggen vol met eten. Wat ons ook enorm opviel was dat erg veel mensen hier enorm dik zijn vergeleken met Azie. Het stikt hier van de fastfoodketens, aan elke weg zit wel een Mac oid. We hadden echt het gevoel dat we de eerste dagen hier in Australie last hadden van een cultuurshock. Vergeleken met de stap van Nederland naar Azie, is deze stap ,weer terug naar een westerse wereld, veel groter. In Cairns hebben we ook nog even lekker onze was in een wasserette gedaan. Wat heerlijk om onze kleren na 3 maanden handwas een keer te wassen in een wasmachine.
Toen kwam de dag van het duiken, dit was echt geweldig. Maar men, dit kostte ons echt een rib uit ons lijf. We zijn de hele dag op pad geweest op een hele grote boot en zijn op twee stekken gaan duiken. Het was super mooi en de duiken gingen goed. We hebben haaien en schildpadden gezien, erg bijzonder.
Na 4 dagen lieten we Cairns voor wat het was en zijn we op pad gegaan met ons auto’tje. Voordat we vetrokken besloten we om geen plannen te maken en op de bonnefooi richting het zuiden te vetrekken. Dit vinden wij beiden een erg leuke manier van reizen: geen plannen en maar zien waar we terecht komen. Dus daar gingen we, met Bob Marley door de speakers op weg naar een nieuwe plek. De wegen en landschappen in Australie zijn kort te omschrijven: droog, dor, plat, af en toe wat bergen en enorm uitgestrekt. Eigenlijk valt er onderweg niet heel veel te zien. Behalve dode kangaroo’s die in bosjes langs de weg liggen. Die dieren blijken nogal dom te zijn en regelmatig op een auto of truck te lopen. Er zijn hier trouwens enorm veel grote Amerikaanse trucks en daar blijven we mooi bij uit te buurt. Onze volgende stop was in Balgal Beach. Een plachtig plekje aan het strand van Rollingstone waar we 4 dagen zijn verbleven. Toen we daar aankwamen wilden we de auto naar een plekje rijden die ons mooi leek om te staan. En ja hoor.....we raakten vast met de auto in het zand. Een domme beginnersfout, waarom zou je naar de grond gaan kijken of je daar kunt rijden? In Nederland hoeft dat ook niet, dus geen moment hebben we hieraan gedacht. Na heel wat gemartel hebben toch maar hulp gevraagd van wat mannen die ook op de camping stonden. Vrouwen in nood wilden ze met alle liefde helpen, er kwam een grote auto aan te pas en die heeft ons er weer uit getrokken. Hier hebben we van geleerd! We hebben de dagen daarna erg veel gerelaxt. Vissen met de buurman, zwemmen, spelletjes spelen, lezen, eten koken en uiteraard heel veel kletsen. Het verbaasde ons laatst dat we na bijna 4 maanden nog steeds zoveel te kletsen hebben, heel gezellig!! De laatste dag op Balgal beach kregen we buren. Een Australische man, Paul, en zijn neef Math kwamen naast ons staan. Met hen hebben we nog gekanood. Toen Anne met Paul aan het kanoen was kwam er een grote schildpad even met zijn kop boven water kijken wat wij toch aan het doen waren, zo gaaf! ‘S avonds hebben we samen bij een kampvuur gezeten en gekletst over Australie. Leuk om verhalen van lokale mensen te horen over dit land.
De dag daarna hebben we de boel weer opgepakt en zijn we verder getrokken naar het zuiden. Helaas konden we na een paar uur niet verder omdat er een enorme bosbrand was uitgebroken en er daardoor een autoongeluk was gebeurd. Toevallig kwamen we Paul en Math weer tegen en zijn we met hen op zoek gegaan naar een plek om die avond te kamperen. We vonden een mooie plek aan de zee, maar na alles expres al in het donker opgezet te hebben werden we daar ‘s avonds laat toch nog weggestuurd, toen we net rustig rond een kampvuurtje zaten. Een varken van een security man kwam aanzetten en wij als twee meiden dachten het wel even met hem te kunnen regelen, dat we na wat te kletsen toch zouden mogen blijven staan. Maar er viel niet naar hem te lachen en te knipogen, hij keek niet eens naar ons! Dus we besloten de boel maar weer af te breken en op een andere plek opnieuw op te zetten. We baalden wel erg, maar ach dat hoorde erbij. Om 12 uur dachten we eindelijk te kunnen gaan slapen, ver uit het zicht. Maar ook bij de tweede plek wist hij ons te vinden. Hoe?, dat mag Joost weten, maar hij stond om kwart over 3 alweer naast de tent te schreeuwen. We moesten als de wiedeweerga weer vertrekken en kregen nog een mooie bekeuring van 200 dollar als souvenier mee naar huis. Dus, de tent maar weer afgebroken en vertrokken… Inmiddels was het al half 5 en besloten we maar om rustig te gaan ontbijten, de zonsopgang te bekijken, en daarna verder te reizen.
Onze volgende stop was op Carmilla beach. Hier zijn we ook 4 dagen geweest. Dit was een geweldige plek aan het strand waar we niemand hoorden, niemand zagen en het strand voor ons alleen hadden. Echt perfecht! Nadat we alles hadden uitgepakt wilden we gaan eten. Melanie liep naar de auto om wat eten te pakken en maakte toen een enorme fout. Ze gooide de deur op slot…..met de sleutels nog op het dashboard. Hahah, zaten we dan in de middle of nowhere. Zonder geld, zonder auto, zonder water. Na een tijdje vloeken en tieren zijn we maar op zoek gegaan naar hulp. En bingo, bij de eerste mensen die we vroegen was het raak! We liepen naar hun camper toe en zagen een klein kereltje met een dikke buik, oorbellen en heel veel tattoo’s. Zo een moesten we hebben! Hij kwam meteen met veel gereedschap en ijzerdraad aanzetten toen we vertelden wat er gebeurd was. Blijkbaar was dit niet de eerste keer dat hij een auto open gebroken had, want hij wist precies hoe hij het moest doen. Al binnen 20 minuten hadden we de sleutels weer in handen, ow wat waren wij blij! Vrouwen en auto’s… als we zo door gaan ligt de auto over 6 weken in het Great Barrier Reef ;).
De dagen op Carmilla beach waren net als die anderen, heel erg relaxt. We hebben standwandelingen gemaakt, schelpen gezocht etc. Ook merken we allebei dat we het koken heel erg leuk vinden om te doen. We hebben een klein pitje op een gasfles en 1 pan. Maar we redden ons prima, we koken uitgebreid en met heel veel verse groenten. Doordat we 3 maanden lang in Azie in restaurantjes gegeten hebben, waren we vergeten hoeveel voldoening het geeft als je zelf je eigen potje kookt. Zelfs pannenkoeken hebben we al gebakken, heerlijk. Na Carmilla beach zijn we vertrokken naar een plek vlakbij Gladstone. Ook op deze plek stond de tent zo weer (zelfs zonder ruzie;)) en hadden we de spullen aan kant, we zijn er inmiddels aardig handig in geworden. ‘S nachts is het aardig koud, toen we de slaapzakken uitzochten zei de man uit de winkel dat deze prima waren. Nou echt niet, brrr!!! Afgelopen nacht bevroren we bijna. We gaan snel op zoek naar dekens, want het lijkt ‘s nachts wel of we in Nederland zijn.
De plekken waar wij kamperen zijn trouwens allemaal gratis.Dit zijn rustplekken waar je voor een aantal dagen gratis kan verblijven. Er is geen stroom, soms water en een wc, maar ook vaak niet. Naast deze rustplekken zijn er ook veel echte campings, maar hier moet je voor betalen. Het is ons doel om 2,5 maand te gaan reizen zonder te betalen voor onze plek. We hopen dat het gaat lukken! Op dit moment hebben we een heel erg relaxt en goed gevoel over Australie. Het is heerlijk om niet meer zo vaak met die backpack op onze rug te hoeven sjouwen. Ook is het heel fijn dat we nu een tent hebben en daardoor echt een eigen plekje. In Azie zaten we altijd in een guesthouse met alleen een kamer. Maar omdat het zo warm was gingen we niet de hele dag op de kamer zitten en kwamen we terecht bij restaurantjes etc. Hier in Australie kunnen we lekker voor de tent hangen en heerlijk buiten leven. Dat vinden we erg fijn. De mensen in Australie zijn allemaal erg aardig en behulpzaam. Het is zoals het nu lijkt een relaxt leventje en zoals ze hier zouden zeggen: No worries mate!!
Dikke kus van Melanie en Anne
-
20 Oktober 2012 - 07:36
Wyo:
Hoi Melanie en Anne,
Weer genoten van jullie avontuur XXXL.
Groeten, Wyo ( en Irene) -
20 Oktober 2012 - 07:53
Nelleke:
He Anne en Melanie,
Weer zo'n heerlijk verhaal! :) super leuk!
Geniet ervan!
Xxx nel -
20 Oktober 2012 - 09:49
Nico En Wilma:
Hallo meiden,
Weer enorm genoten van jullie verhalen. Geweldig dat jullie nu kamperen. We gaan zo naar Schoonhoven voor de verjaardag van oma. Blijf genieten.
Veel liefs Nico en Wilma -
20 Oktober 2012 - 10:10
Nicole:
Hooooii
Elke ochtend hoop ik op een mailtje uit the States,
maar zo'n reisverslag is dan ook wel weer leuk. Haha
( Heb btw mn eerste family laten weten dat het niks gaat worden.
Leeftijd van de kinderen sprak me niet aan en ze woonde in Ohio waar het
niet warmer is als 15 graden en waar het -25 kan zijn)
Uhh noo thankss! Ik wil net zoals jullie nou is het lekkere weer opzoeken.
En het liefst ook strand natuurlijk! Want als ik ergens jaloers op ben is dat het hihii
Wel spannend hoor op die manier kamperen, terwijl er elk moment een krokodil
je tentje in kan kruipen. En die Aboriginals zien er nou ook niet echt vriendelijk uit.
Sooo be careful!! En let goed op die sleutels mel! Of waakt Anne hier inmiddels al over??
Enjoy!
XX
-
20 Oktober 2012 - 10:10
Nicole:
Hooooii
Elke ochtend hoop ik op een mailtje uit the States,
maar zo'n reisverslag is dan ook wel weer leuk. Haha
( Heb btw mn eerste family laten weten dat het niks gaat worden.
Leeftijd van de kinderen sprak me niet aan en ze woonde in Ohio waar het
niet warmer is als 15 graden en waar het -25 kan zijn)
Uhh noo thankss! Ik wil net zoals jullie nou is het lekkere weer opzoeken.
En het liefst ook strand natuurlijk! Want als ik ergens jaloers op ben is dat het hihii
Wel spannend hoor op die manier kamperen, terwijl er elk moment een krokodil
je tentje in kan kruipen. En die Aboriginals zien er nou ook niet echt vriendelijk uit.
Sooo be careful!! En let goed op die sleutels mel! Of waakt Anne hier inmiddels al over??
Enjoy!
XX
-
20 Oktober 2012 - 20:14
Mirjam:
Hey meiden,
Wat een geweldig verslag weer zeg en wat hebben jullie je weer vermaakt.
Het klinkt allemaal zo relax. Zijn jullie nooit bang of is het nooit spannend. Gekke vraag misschien, maar ik vraag me dat soms af als ik jullie avonturen lees. Super stoer hoor om zo samen rond te trekken.
En hoe relax dat je op pad kan gaan zonder vast plan. Hier in de westerse wereld lijkt je dat onmogelijk.
Leuk ook de foto's!! Geniet nog lekker verder en ik kijk uit naar je volgende verhalen liefs xxx -
21 Oktober 2012 - 12:04
Wim & Anja:
Ha lieve meiden, wat een super spannend stoer verhaal! Geniet van alle mooie dingen die jullie ondernemen. Pas heel goed op je zelf en op elkaar.
Dikke kus van ons.
(PS pap is jou verhaal op dit moment aan het lezen: .....Anne, als ik jullie verhaal lees vind ik dat je veel lef hebt, doe alstublieft voorzichtig aan, k'maar me wel een beetje zorgen...kus pa...)
-
21 Oktober 2012 - 12:54
Gerda:
Hoi meiden,
Wat weer een belevenissen. En die auto geweldig wat een leuk karretje. Ik hoop dat jullie er veel plezier van mogen hebben. Ik hoop dat Australië jullie net zo gaat bevallen als Bali.
Veel plezier
Groetjes Gerda -
21 Oktober 2012 - 15:44
Wim Bulthuis:
Hallo wereldreizigers
T'is weer'n mooi verhoal ja, en ie schriem het weer zo mooi ja
Crocodile Dundee al gezien? en heb je het Australisch genot op je boterham al gehad nl 'Vegamite"
het moet een heerlijk iets zijn.
Luister naar de reclames op je autoradio dan hoor je zeker het liedje dat erovergaat, iedere Autralier
kent het liedje "I said do you speak-a my language? He just smiled and gave me a Vegamite
Sandwich. Eet smakelijk
We wensen jullie een fantastische tijd in Australie toe en zien uit naar jullie belevenissen.
Wat geweldig , om te lezen dat het zo goed gaat met juliie, wat een moed en doorzettingsvermogen,
en plezier!!
Dat Vegamite lijkt heel veel op Marmite wat in Nederland te koop is, veel vitamine B en smaakt erg zout.
Misschien kennen juliie het al wel.
Wat spannend om zo,n eerste duik met zoveel vissen, ik zou volgens mij ervan schrikken.
En dat autootje, ik vind dat jullie het perfect doen: voor elk probleem vinden jullie wel een oplossing.
Lekker relaxt en heel veel plezier gewenst samen ,voor jullie volgende avonturen.......!!??...
.
-
21 Oktober 2012 - 17:37
Gerrit En Hermien:
Lieve meiden,
lekker spannend maar ook relax..... Geniet er van.
Het zijn onvergetelijke avonturen.
kus uit Dalfsen (ook van Tom en Bram) -
22 Oktober 2012 - 20:14
Op OPA EN OPA:
Lieve kinderen
we lezen met verwondering wat jullie al zo mee maken,en hoe durf je Anne,zo maar een auto
te kopen,nou die bekeuring daar hebben jullie ook om gevraagt,maar zo iets leren julliegoed van
vind je zelf ook niet?maar fijn dat het goed met jullie gaat,en je samen nog niet verveelt
wij maken het hier goed, nog steeds wat visite,in verband met het feestje,
maar Anne er staat nog bij leven en welzijn nog gauw een klein feestje aan te komen
opa is 11 nov jarig, en dan word je s avonds ook uit genodigt, je mag je vriendin mee brengen hoor
wat gemeen van oma he' ?maar we genieten samen van jullie schrijven
we wensen jullie samen nog heel veel plezier, en kijk goed uit wat jullie zo al onder nemem
we willen jullie samen nog heel graag hier weer hebben
heel veel liefs van ons opa en oma
-
28 Oktober 2012 - 17:29
Maria Kumasamba:
ha Anne,
alles leuk in australlie en gaat alles goed met jou met mij wel hoor
ik hoop dat je het zelf kan van genieten groetjes maria -
29 Oktober 2012 - 17:40
Lianne:
hee Anne en Melanie
ik mis julie heel erg hou van julie .
ben wel een betje jaloers op wat julie allemaal doen ik zou zoo mee willen maar kan niet ;(
-xxxxx- lianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
